Θαυμάσιες οι ειδήσεις που έρχονται από το εξωτερικό για την αγαπημένη μας Λένα Μαντά, ενόψει μάλιστα και της κυκλοφορίας του νέου μυθιστορήματός της, ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ. Σύμφωνα με το Amazon Crossing, που της απένειμε ειδική τιμητική διάκριση, το μυθιστόρημα THE HOUSE BY THE RIVER (ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ) έχει ξεπεράσει τους 100.000 αναγνώστες!

Ένα σημαντικό συνέδριο στην καρδιά της πιο όμορφης Πόλης έγινε με τεράστια επιτυχία στην Κωνσταντινούπολη, αφιερωμένο στον Αντώνη Σαμαράκη, τον συγγραφέα της εξεγερμένης συνείδησης και της ανθρωπιάς. Πρόκειται για το 7ο Διεθνές Μαθητικό Συνέδριο Λογοτεχνίας «Αντώνης Σαμαράκης.

Το Πάσχα είναι μοναδική γιορτή για τα παιδιά και η Janod προτείνει απίθανα παιχνίδια που θα τα ενθουσιάσουν, αφού προσφέρει πολύχρωμα και πρωτότυπα παιχνίδια για παιδιά από 0 έως 12 χρόνων.

Ενώ όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία τον τελευταίο κύκλο της σειράς Game of Thrones, το ερώτημα που αναδύεται είναι ένα: Ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιτυχία της τηλεόρασης; Ποια σειρά θα φτάσει σε σημείο να αγαπηθεί από τόσο πολλούς τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο; Ίσως έχουμε την απάντηση…

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ετοιμάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα για να θυμηθούμε αλλά και να τιμήσουμε τη μνήμη όλων όσοι χάθηκαν εκείνες τις τραγικές στιγμές.

Η σημερινή ημέρα έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, για να δοθεί έτσι έμφαση στη σημαντικότητα που έχει ο θεσμός της οικογένειας για την κοινωνία από παλαιοτάτων χρόνων.

Η ημέρα της μητέρας είναι μια καλή αφορμή για να γιορτάσουμε την μητρότητα και μια υπενθύμιση πως ο ρόλος αυτός που καλείται να αναλάβει μια γυναίκα στη ζωή της, είναι αναμφίβολα και ένας από τους πιο σημαντικούς.

Ενώ όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία τον τελευταίο κύκλο της σειράς Game of Thrones, το ερώτημα που αναδύεται είναι ένα: Ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιτυχία της τηλεόρασης; Ποια σειρά θα φτάσει σε σημείο να αγαπηθεί από τόσο πολλούς τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο; Ίσως έχουμε την απάντηση…

Τέλος καλοκαιριού ήταν καθώς βουτούσα συγκινημένη στ’ Αστέρια στην άμμο, στο τελευταίο κεφάλαιο αυτής της αληθινής ιστορίας.Ήμουν δοσμένη ολοκληρωτικά στο τέλος του ταξιδιού ή τουλάχιστον έτσι πίστευα.Γιατί, στα ξαφνικά, μια καινούργια ηρωίδα μου άρχισε να χτυπάει απαιτητικά την πόρτα της καρδιάς μου.Προσπαθούσα να μη δώσω σημασία.Άδικα· δε με άφηνε να συγκεντρωθώ. Κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο. Αφέθηκα.Και χάθηκα από τον χώρο και τον χρόνο…

Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η γιορτή του Πάσχα συμβόλιζε και την αναγέννηση της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ακρόπολη της Αθήνας παραδόθηκε από τους Τούρκους στους Βαυαρούς στρατιώτες του Όθωνα το Μεγάλο Σάββατο του 1833. Την επόμενη μέρα γιορτάστηκε το πρώτο ελεύθερο Πάσχα.

Μέχρι πρόσφατα, τα παιδιά που γεννήθηκαν από έναν Γερμανό στρατιώτη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μια γυναίκα από κάποια κατεχόμενη χώρα, τα ονομαζόμενα και παιδιά της Βέρμαχτ, ήταν ένα θέμα ταμπού. Κανείς δε μιλούσε γι’ αυτά. Σαν να μην είχαν γεννηθεί, ζούσαν τις περισσότερες φορές αόρατα στις μεταπολεμικές κοινωνίες.

Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ είναι ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ωστόσο, και σ’ αυτό μου το βιβλίο, όπως σε αρκετά προηγούμενα, διατήρησα το δικαίωμα του συγγραφέα, και δη του μυθιστοριογράφου, να συμπληρώνει τα κενά με τη φαντασία του και να εμπλουτίσει το δημιούργημά του με ήρωες πλασματικούς, που όμως είναι βαθιά ρεαλιστικοί, μια και την πρώτη ύλη την προσφέρει η ίδια η ζωή.

Ο Βασιλιάς στεκόταν ακίνητος και μουδιασμένος μπροστά στη θεία οδύνη ετούτης της νύχτας. Βουβά τα δέντρα, αμίλητα, δεν κουνούσαν ούτε φύλλο, ενώ ο Αίολος είχε κλείσει σφιχτά τους ανέμους στον ασκό του. Όχι απόψε! Απόψε η νύχτα ήταν πηχτή και μαύρη!

Υπήρξε κάποτε ένας άνθρωπος που στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη και δεν υπήρχε το είδωλό του.
Επιθυμώ ν’ αποκτήσω τόση επίγνωση μια μέρα κι εγώ που να στέκομαι όρθιος μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη μου και να μη βλέπω τίποτα. Να έχω απορροφήσει τις αντανακλάσεις μου όλες.

Είμαι η Ελισάβετ Βογιατζόγλου, το γένος Δούκα, γεννήθηκα το 1843 στην Αθήνα και είμαι καρπός δύο ανθρώπων που στην αρχή μισήθηκαν, κατόπιν αγαπήθηκαν και γλίστρησαν ο ένας μέσα στον άλλο με έναν τέλειο ρυθμό, τελείως δικό τους. Με έχουν γεννήσει εκείνοι οι δυο ατελείς και βασανισμένοι. Είμαι ο καρπός ενός ετεροχρονισμένου έρωτα, ενός ετεροχρονισμένου πάθους. Και συχνά αναρωτιέμαι αν είμαι μόνο αυτό.

Πρέπει να χωριστούμε!» είπε εκείνος προσπαθώντας να αποφύγει το απεγνωσμένο βλέμμα της. «Αγάπη μου, άκουσέ με…» συνέχισε, μην μπορώντας να κρύψει την ταραχή του. «Δεν υπάρχει άλλη λύση… Πρέπει να προσπαθήσουμε να τις σώσουμε, έστω τη μία από τις δύο! Τους οφείλουμε τουλάχιστον αυτό…»