Ο Χάρι Πότερ, στην Κάμαρα με τα Μυστικά, γιόρτασε τα χειρότερα γενέθλια της ζωής του. Οι θείοι του τα είχαν ξεχάσει εντελώς και ο Ντάντλι τον κορόιδευε γι’ αυτό. Καθώς είχε περάσει μια όμορφη σχολική χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας είχε, επιτέλους, αποκτήσει φίλους, ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος που δεν είχε λάβει τις ευχές τους…

Θέλω να μην είμαι ραγιάς σε κανέναν. Ούτε η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, ούτε οποιοσδήποτε άλλος σε μένα. Να μην είμαι ραγιάς μήτε σε ξένο, μήτε σε δικό, μήτε του κορμιού, μήτε σε όσα δε συνταιριάζονται με τον λεύτερο άνθρωπο. Ραγιάς σε τίποτα!

H μορφή του Φιλ Τζάκσον ισοδυναμεί, για το παγκόσμιο μπάσκετ, με εικόνισμα. Τα «Έντεκα Δαχτυλίδια», του τίτλου, δεν είναι ακριβά μπιχλιμπίδια αγορασμένα από κάποιο κοσμηματοπωλείο του Μπέβερλι Χιλς, αλλά επιχειρήματα μεγαλείου. Άλλοι πασχίζουν μάταια μία ζωή για να κατακτήσουν ένα, αλλά αυτός χρειάζεται τρίτο χέρι για να βολέψει τα έπαθλα από τους τίτλους που κατέκτησε στην προπονητική καριέρα του.

Οι 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα δημοσιεύτηκαν αρχικά σε συνέχειες, στο δεκαπενθήμερο Magasin d’Éducation et de Récréation (Εκπαιδευτικό και Ψυχαγωγικό Περιοδικό) από τις 20 Μαρτίου 1869 έως τις 20 Ιουνίου 1870, και ύστερα σε δύο τόμους. Ο πρώτος τόμος εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1869 και ο δεύτερος τον Ιούνιο του 1870. Η πολυτελέστερη επίτομη έκδοση, που περιλαμβάνει και τις 111 εικονογραφήσεις του Αλφόνς ντε Νεβίλ (μαθητή του Ντελακρουά), καθυστέρησε αρκετά, καθώς μεσολάβησαν ο Γαλλοπρωσικός Πόλεμος (Ιούλιος 1870-Μάιος 1871) και η Παρισινή Κομμούνα (Μάρτιος-Μάιος 1871), και τελικά κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1871.

Υπάρχει μια μορφή βίας που αγγίζει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους. Ένα δισεκατομμύριο γυναίκες. Λέγεται έμφυλη βία και είναι η βία που δέχεται ένας άνθρωπος λόγω ενός τυχαίου βιολογικού γεγονότος. Του φύλου του.

Οι πλέον δημοφιλείς ομιλητές του TED δίνουν ομιλίες που ξεχωρίζουν μέσα σε έναν ωκεανό ιδεών.

Έως πού θα έφτανες για την αλήθεια; Στη Γερμανία του 1963 μια νεαρή κοπέλα έρχεται αντιμέτωπη με τη σοκαριστική αλήθεια για το παρελθόν της πατρίδας της αλλά και της οικογένειάς της…

Μπες τώρα στον εθιστικό κόσμο της crime λογοτεχνίας και γίνε κατά συρροή… αναγνώστης!

Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ετοιμάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα για να θυμηθούμε αλλά και να τιμήσουμε τη μνήμη όλων όσοι χάθηκαν εκείνες τις τραγικές στιγμές.

Τη μέρα της μεγάλης φωτιάς που ο κόσμος έτρεχε να γλιτώσει και από τους τσέτες, η εννιάχρονη τότε γιαγιά μου έχασε τον αδελφό της. Το χέρι του τραβήχτηκε βίαια από το χέρι της μητέρας του, της Μαρίας, και δεν τον ξαναείδαν.

Κάθε μικρή ή μεγάλη ελληνική πόλη, κάθε ελληνικό χωριό, είτε ανήκει σήμερα στην Ελλάδα είτε ανήκει πλέον σε κάποια γειτονική χώρα, κρύβουν συχνά τραγικές ιστορίες.

Το τελευταίο φιλί είναι ένα έργο στο οποίο αναλύεται τόσο η ζωή όσο και η ψυχολογία τριών γυναικών ‒ της μάνας Μόρφως, της κόρης Μαριανής και της εγγονής Όλγας.

Κάθε φορά που περνάω από την Αρχαία Αγορά της Αθήνας στους πρόποδες της Ακρόπολης, μου έρχονται στον νου τα διαχρονικά μαθήματα που μας δίδαξε η αθηναϊκή δημοκρατία.

Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, το βραβευμένο μυθιστόρημα της Μάγκι Ο’Φάρελ αφορά τον δεσμό μεταξύ των διδύμων, έναν γάμο που φτάνει στο χείλος της καταστροφής από το βαρύ πένθος, ενώ, παράλληλα, αφηγείται την ιστορία ενός γερακιού και της κυράς του· των ψύλλων που μπαίνουν σε ένα πλοίο στην Αλεξάνδρεια, και του γιου ενός γαντοποιού, που αψηφά τις συμβάσεις προκειμένου να διεκδικήσει τη γυναίκα που αγαπά.

Ανατρέχοντας στην ιστορία, ανακαλύπτουμε ότι ουσιαστικά το street food έδινε το παρόν ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα, καθώς ήταν συνηθισμένη πρακτική οι λιγότερο εύποροι, που δεν είχαν δικό τους χώρο για να μαγειρέψουν, να αγοράζουν τα γεύματά τους από μικροπωλητές στην άκρη του δρόμου.

Σήμερα ο Κώστας Ταχτσής είναι πολλαπλά επίκαιρος, πολλαπλά ενοχλητικός και πολλαπλά ενδιαφέρων, τόσο ως ανήσυχη προσωπικότητα με ευρω-αμερικανική κουλτούρα όσο και ως συγγραφέας-ανατόμος της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας.