Οι απαρχές της λογοτεχνίας βρίσκονται στα βάθη του χρόνου, καθώς η ιστορία της ακολουθεί στενά την ανάπτυξη του πολιτισμού. Ο κινηματογράφος είναι η πιο σύγχρονη από τις επτά τέχνες (λογοτεχνία, μουσική, γλυπτική, ζωγραφική, χορός, αρχιτεκτονική, κινηματογράφος) με την ιστορία του να ξεκινά μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα. Στο ξεκίνημα του κινηματογράφου, οι πρώτες ταινίες διαρκούσαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα κι έδειχναν απλά στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή. Σύντομα όμως οι δημιουργοί κατάλαβαν πως χωρίς ιστορίες με αρχή, μέση και τέλος, δε θα κατάφερναν να προσελκύσουν θεατές για τις ταινίες τους. Φυσικό, λοιπόν, ήταν να στραφούν στη λογοτεχνία ως πηγή έμπνευσης.
Οι αφηγηματικές τεχνικές του κινηματογράφου χρωστούν πολλά στο μυθιστόρημα. Κάποιες από τις σημαντικότερες επιρροές είναι το χτίσιμο της πλοκή και οι ανατροπές, το παιχνίδι με τον χρόνο (αναδρομές ή προβολές), η μελέτη των χαρακτήρων μέσα από τις πράξεις τους, η εστίαση της προσοχή σε επιμέρους στοιχεία, οι αλλαγές του ρυθμού και οι διαφορετικές υποκειμενικές αφηγήσεις. Και ο κινηματογράφος όμως ανάδειξε ένα συγκεκριμένο ύφος αφήγησης που επηρέασε πολλά μυθιστορήματα. Συχνά αναφέρεται ως «κινηματογραφικό» και χαρακτηρίζεται από γρήγορη εναλλαγή σκηνών, σύντομους διαλόγους και πλοκή με ευφάνταστες ανατροπές.