Διαβάστηκε.
Και μετά τίποτα.
Μπαίνω και ξαναμπαίνω, το chat του Instagram παραμένει ανοιχτό και φαίνεται να αναβοσβήνει, αλλά εκείνος συνεχίζει να είναι ενεργός και εγώ ακόμη στο «διαβάστηκε».
Μη σας τύχει. Όχι δεν το λέω έτσι απλά· το εννοώ. Μη σας τύχει. Είναι βαρύ το «διαβάστηκε», δεν είναι απλό πράγμα.
Γελάτε – προφανώς δε σας έχει αφήσει κάποιος στο «διαβάστηκε». Τόσα και τόσα memes έτσι βγήκαν νομίζετε; Πιστεύετε πως δε συνοδεύτηκαν από κλάματα;
Αλμυρό μου πληκτρολόγιο. Μόνο αυτό σας λέω για να καταλάβετε.
Εμένα πάντως ποτέ δε με είχαν αφήσει στο «διαβάστηκε»… μέχρι τώρα. Γι’ αυτό και γελούσα με τα όλα αυτά τα αστεία posts που έβλεπα και περιηγούμουν εκ του ασφαλούς στα κοινωνικά δίκτυα με ψηλά το κεφάλι.
Με άφησε όμως εκείνος και τώρα κάθομαι και το κοιτάζω.
Η ώρα είναι εννιά και τέταρτο, λίγο μετά την έναρξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Έχω στείλει μήνυμα από τις οχτώ. Είναι ενεργός, και εγώ στο «διαβάστηκε».
«Θα βγάλουμε τα σκυλιά;»
Αναπάντητο. Αν και διαβάστηκε. Κινητό; Αναπάντητη η κλήση. Εδώ και μήνες βγάζουμε τα σκυλιά μαζί. Ε, λογικό θα μου πεις, αφού είμαστε ζευγάρι σχεδόν έναν χρόνο, λίγο πριν αρχίσει αυτή η κατάσταση. Ευτυχισμένοι, ερωτευμένοι, σχεδόν γείτονες, περάσαμε μαζί την καραντίνα του Μαρτίου, έναν περίεργο Ιούνιο, ένα καλοκαίρι με απανωτές ακυρώσεις διακοπών λόγω κλεισίματος ξενοδοχείων από κρούσματα κορονοϊού και έναν ονειρεμένο Αύγουστο στο εξοχικό των γονιών μου στα Στείρα.
Με λένε Άννα, έχω ψευδώνυμο στο Instagram «Άννα_11», το οποίο δεν έχει απολύτως κανένα συμβολισμό, απλά ήταν το μόνο διαθέσιμο, και με τον Στάθη έχουμε τόσο στενή σχέση που δε γίνεται να με αφήσει στο διαβάστηκε. Έχουμε να φανταστείτε δικά μας emojis. Όχι αυτά τα κοινότοπα, τις κόκκινες καρδούλες που βάζουν όλοι και δε σημαίνουν τίποτα. Εμείς έχουμε τα emojis των ζωδίων για να μιλάμε.
Θυμώνει ο Στάθης; Του βάζω τη ζυγαριά του Ζυγού, για να του δείξω πως πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να συζητήσουμε. Θέλει να με φλερτάρει μες στο βράδυ; Μου στέλνει το σύμβολο του Ιχθύος, που το θεωρεί σεξουαλικό υπονοούμενο.
Αυτό θα κάνω.
Του στέλνω το σύμβολο του Τοξότη που στον κοινό μας κώδικα σημαίνει «σε σημαδεύω» γιατί σε θέλω.
Κρατάω την ανάσα μου. Ο Στάθης είναι ενεργός.
«Διαβάστηκε». Η καρδιά μου πεταρίζει.
Λίγα λεπτά μετά και έχω κάνει όλες τις γκριμάτσες που μπορεί να κάνει το πρόσωπό μου.
Ο Στάθης ενεργός και εγώ ακόμα τίποτα.
Και μετά, εκεί που δεν τολμάω να βγω από το δίκτυο, αλλά σερφάρω να περάσει η ώρα βλέπω και την ανάρτηση, η οποία σηματοδοτεί πως το «διαβάστηκε» μάλλον είναι κάτι παραπάνω από προσωρινό.
Ο Στάθης έχει βγάλει τον σκύλο του. Το λαμπραντόρ, αυτό που κατακλύζει τα social του και που έναν χρόνο πριν ήταν η αφορμή για να πιάσουμε κουβέντα στο chat.
«Βόλτα με… εκείνες» βλέπω την ατάκα και για πρώτη φορά κοιτάζω τη φωτογραφία στην ανάρτησή του, που περιλαμβάνει τον σκύλο και μια κοπέλα που δεν έχω ξαναδεί.
ΑΑΑΑ! Βλέπω τα tags. Δε σας το είπα αυτό, δεν το μάθατε από εμένα, αλλά πάντα να κοιτάτε τα tags. Εκεί γίνονται οι επεξηγήσεις, εκεί υπάρχουν τα πραγματικά νέα, εκεί γίνονται οι αποκαλύψεις και στέλνονται τα κρυφά μηνύματα.
#γνωριμίεςκαραντίνα; #φιλόζωοι #εγωκαιεκεινη #couple
Παίρνω τηλέφωνο. Δεν απαντάει. Κοιτάω μανιωδώς τα likes. Είναι πολλά, αλλά αυτό που με σοκάρει περισσότερο είναι ένας φίλος του που σχολιάζει από κάτω και τους λέει για πλάκα να βάλουν νούμερο 6 και να περάσουν από το σπίτι του να δουν ταινία όπως προχτές.
Προχτές. Στάσου, Τι κάναμε προχτές; Ανοίγω το chat που έχει παραμείνει στο «διαβάστηκε» και τρέχω πάνω στις μέρες. Α ναι, δε σας το είπα, δεν κρατάω πια ημερολόγιο, έχω τα social που κρατάνε και αρχείο.
Το βλέπω. Μηνύματα αν θα βγάλουμε τα σκυλιά και θυμάμαι πως το λαμπραντόρ του Στάθη ήταν κρυωμένο και δεν τον έβγαλε. Είχαμε τσακωθεί λίγο, αυτό το βλέπω από τα emojis. Ανεβαίνω προς τα πάνω στα μηνύματα και συνειδητοποιώ πως τα emojis έχουν μειωθεί αισθητά τον τελευταίο μήνα, σίγουρα λείπει το emoji «σεξ» όπως το λέμε και όλος ο ζωδιακός κύκλος χρησιμοποιείται κυρίως από εμένα, ενώ από αυτόν σχεδόν τίποτα.
Ξαναπαίρνω τηλέφωνο. Χτυπάει πολλές φορές και νιώθω κάπως άβολα. Με τον Στάθη δε μιλάμε τόσο πολύ, συνεννοούμαστε κυρίως με μηνύματα, τη φωνή του την ξέρω σχεδόν αποκλειστικά μόνο από κοντά, χτυπάει και άλλο και νιώθω τρακ.
Βγαίνει ο τηλεφωνητής. Το κλείνω. Στέλνω πάλι μήνυμα στο chat. Αυτή τη φορά δεν έχω καμία διάθεση να βάλω emoji ούτε να είμαι ευγενική.
«Στάθη, συμβαίνει κάτι;»
Τον βλέπω ενεργό και πάλι αυτό το «διαβάστηκε». Ο θυμός μου αρχίζει και φουντώνει και η αγωνία μου πιάνει ταβάνι, μέχρι τη στιγμή που βλέπω τις τελείες στο chat να χοροπηδάνε και μαζί χοροπηδάει και η ψυχή μου.
Οι τελείες συνεχίζουν να χοροπηδάνε, αλήθεια έχετε σκεφτεί ποτέ πόση ηδονή προσφέρει να βλέπεις τις τελείες του chat να χοροπηδάνε, και εσύ να περιμένεις την απάντηση; Οι τελείες από μόνες τους είναι επιβεβαίωση και όσο πιο πολύ χοροπηδάνε τόσο πιο πολλά γράφει ο άλλος, το ξέρετε αυτό, ε;
«Άννα, δεν είμαι σε φάση. Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή».
Ο ήχος της σαΐτας από το μήνυμα που εισέρχεται καρφώνεται στο μυαλό μου και έχω μείνει να κοιτάω το μήνυμα, λειψό, χωρίς ούτε ένα emoji. Άπρεπο μήνυμα, άστοχο, ακαταλαβίστικο, ξεκάθαρο μήνυμα χωρισμού και αδιαφορίας. Και παρόλο που όλο το σύμπαν της σχέσης μου καταρρέει, εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι γιατί δεν είχα παρατηρήσει εδώ και καιρό πως δεν έβαζε emojis.
«Καλύτερα να με είχες αφήσει στο διαβάστηκε», απαντάω σε χρόνο ρεκόρ και δαγκώνομαι με την ηττοπάθεια της απάντησής μου μόλις συνειδητοποιώ τι έγραψα. Βάζω και τα δύο χέρια στο πληκτρολόγιο του κινητού να προλάβω να πάρω πίσω το μήνυμα, να το σβήσω αλλά έχουν προλάβει και έχουν γίνει μπλε τα δύο τσεκαρίσματα, σημάδι πως το έχει ήδη ανοίξει ο Στάθης. Εντάξει, είναι αναμενόμενο, με αφήνει στο «διαβάστηκε» και κάπου εκεί είναι που κλείνω την εφαρμογή και παίρνω την κολλητή μου τηλέφωνο να με βοηθήσει… να βρω το θάρρος να τον διαγράψω.
Παρασκευή δύο εβδομάδες μετά και είμαι πιο ενεργή από ποτέ στα social, μια και τίποτε άλλο δεν έχω να κάνω, και τον σκύλο δεν τον βγάζω πια μεγάλες βόλτες. Έχουν στερέψει και τα δάκρυα, δεν κλαίω πια, έχω κάνει ώρες ψυχοθεραπείας στο τηλέφωνο με τις φίλες μου, έχω γεμίσει ωριμότητα και αυτοπεποίθηση από όλα τα accounts με τα quotes, και έχω κάνει repost πολλές φορές, σοφές ατάκες της Μέριλιν και της Γκρέις Κέλι που δείχνουν τη νέα μου ψυχολογία. Ο Στάθης έχει χωρίσει από την κοπέλα –από τις φίλες μου το έχω μάθει–, εγώ τον έχω κάνει unfollow, το ίδιο και εκείνη, αλλά εμένα δε με έχει ενοχλήσει καθόλου και δε νομίζω ότι θα το κάνει. Είμαι σίγουρη πως βλέπει πια τις αναρτήσεις μου στις οποίες βγάζω τον πραγματικό μου εαυτό και δεν ποστάρω όλο τα σκυλιά μας, αμπελοφιλοσοφίες για το κατεστημένο που του άρεσαν και τραγούδια ραπ, αντίθετα κάνω αυτό που μου αρέσει πραγματικά και αναρτώ τη μουσική ρέγκε που μου φτιάχνει το κέφι και με κάνει να ονειρεύομαι το καλοκαίρι που θα είμαστε στην παραλία και θα πίνουμε energy drinks.
Α, ποστάρω και βιβλία. Έχει έρθει η ώρα να ριχτώ στο διάβασμα, κάτι που μου έλειπε με τον Στάθη, γιατί δεν το είχε συνηθίσει και το σνόμπαρε, πόσο με ξενέρωνε αυτό, αλλά τώρα είμαι ελεύθερη, ναι είμαι ελεύθερη και βγάζω όλες τις φωτογραφίες που θα ήθελα με τα βιβλία μου, στη βεράντα, στο κρεβάτι, με τον σκύλο μου να χώνει τη μουσούδα του στις σελίδες.
Τα καλύτερα stories βγαίνουν με τα βιβλία, σας το λέω να το ξέρετε.
Κοιτάζω την κάμερα και δε βάζω κανένα φίλτρο, δε χρειάζεται, και κοιτάω ευθεία μπροστά χωρίς να φτιάξω την κοτσίδα μου με τις τούφες να πετάνε.
Οι εκλεκτοί, της Βερόνικα Ροθ. «Τι διαβάσατε;» βάζω tag το βιβλίο και τη συγγραφέα και το ανεβάζω.
Περνάνε δύο δευτερόλεπτα και ακούω αυτό το μήνυμα και το κόκκινο βελάκι που δείχνει πως κάποιος έχει απαντήσει στο story μου.
Μπαίνω στο inbox, πάντα η κολλητή μου με κοροϊδεύει στα stories μου, αλλά το όνομα που βλέπω είναι άγνωστο και δεν έχει καν αυτά τα emojis με τα χεράκια και τα thumbs up που έχω συνηθίσει, παρά μόνο την ειδοποίηση ότι έχω μήνυμα. Η φωτογραφία μικρή και δυσδιάκριτη μέσα από το inbox, δείχνει έναν νεαρό ξανθό που είναι προφίλ και ομολογουμένως, όπως θα έλεγε και η Κλειώ η φίλη μου, έχει την τέλεια ίσια μύτη.
Ανοίγω χαμογελώντας το inbox. Βλέπω το μήνυμα.
«Διαβάστηκε».
Η καρδιά μου χτυπάει. Ξενερώνω.
«Το βιβλίο εννοώ», συνεχίζει το δεύτερο μήνυμα.
Σκάω στα γέλια.
«Διαβάστηκε ε;» απαντάω.
Βλέπω τη φατσούλα που κλείνει το μάτι να έρχεται σαν απάντηση.
«My perfect emoji», του απαντάω, και σηκώνω το τηλέφωνο να πάρω την κολλητή μου.
