Θα καταστραφούμε! Γκρεμίζεται ο κόσμος! Καθώς βαραίνει πάνω μας το λοιμώδες 2020, πληθαίνουν τέτοιες κραυγές. Ενώ τα πρώτα κύματα της πανδημίας φαίνεται να υποχωρούν, το βλέμμα στρέφεται στην κατεσταλμένη οικονομία. Θα μπορέσει να αναρρώσει; Δέκα χρόνια οικονομική κρίση. Σαν τα καναρίνια των ορυχείων. Nα περιμένουν όλοι πότε θα σκάσουμε. Κι ύστερα αυτό… Μπορούσε να λείπει. Είναι πολύ. Είναι βαρύ. Είναι άδικο για τις γενιές που πέρασαν από την ψύχρα των «κάπιταλ κοντρόλ» στην παγωμάρα του «λοκντάουν».
Αλλά πάντα έτσι ήταν. Έτσι ήταν και είναι ο κόσμος: άστατος κι απρόβλεπτος. Και έτσι είναι η ζωή. Ιδίως σε αυτή την πατρίδα. Πάντα έτσι ήταν. Θα αντέξουμε. Και δε θα καταστραφούμε. Και δε θα γκρεμιστεί ο κόσμος. Αλλά κι αν ακόμη γκρεμιστεί, θα τον ξαναφτιάξουμε.
Οι Έλληνες δε γεννηθήκαμε με ένα χρυσό κουτάλι στο στόμα. Τίποτα δε μας χαρίστηκε. Το σκληρό παρελθόν των φωτογραφιών της μαυρόασπρης Ελλάδας ξεθώριασε, αλλά δεν έσβησε. Ανασαίνει δίπλα μας. Πολλές φορές βρεθήκαμε με την πλάτη στο χώμα. Και κάθε φορά ξανασηκωνόμασταν. Θα τα καταφέρουμε και τώρα. Μια απόφαση χωρίζει την απελπισία από την αναγέννηση.