Το παιδί του εχθρού μου είναι εχθρός μου;

Η έμπνευση για τη συγγραφή του νέου μου βιβλίου ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ήρθε όπως συνήθως. Από ένα απρόοπτο γεγονός. Σ’ ένα χάρτινο κουτί, όπου «αναπαύονταν» οικογενειακές φωτογραφίες μακρινών και κοντινών συγγενών που έχουν φύγει από τη ζωή εδώ και χρόνια, βρέθηκε μια φωτογραφία που φαινομενικά δεν είχε καμία θέση εκεί μέσα. Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που απεικόνιζε έναν χαμογελαστό Γερμανό στρατιώτη σε μια ηλιόλουστη Αθήνα, με μια χειρόγραφη αφιέρωση στο πίσω μέρος.

Τα αναπάντητα ερωτηματικά ακολούθησε μια συστηματική έρευνα ‒ σε ιστορικά αρχεία, ελληνικά και ξένα, σ’ εφημερίδες της εποχής, σε φωτογραφίες καταχωνιασμένες, σε στόματα που ακόμα και σήμερα παραμένουν ερμητικά κλειστά. Το αποτέλεσμα; ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.

Μυθιστόρημα ή αληθινή ιστορία; Μήπως ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία ή μια αληθινή ιστορία διανθισμένη με πολλά μυθιστορηματικά στοιχεία; Δε νομίζω πως έχει σημασία· ας αφήσουμε και κάτι στη μαγεία που μας χαρίζει απλόχερα η λογοτεχνία.

Μέχρι πρόσφατα, τα παιδιά που γεννήθηκαν από έναν Γερμανό στρατιώτη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μια γυναίκα από κάποια κατεχόμενη χώρα, τα ονομαζόμενα και παιδιά της Βέρμαχτ, ήταν ένα θέμα ταμπού. Κανείς δε μιλούσε γι’ αυτά. Σαν να μην είχαν γεννηθεί, ζούσαν τις περισσότερες φορές αόρατα στις μεταπολεμικές κοινωνίες. Οι πρώτες ιστορικές έρευνες ξεκίνησαν στο τέλος του εικοστού αιώνα. Υπολογίζονται γύρω στα 200.000 παιδιά στη Γαλλία, 15.000 στην Ολλανδία, 12.000 στη Νορβηγία, 8.000 στη Δανία. Στην Ελλάδα, τα επίσημα στοιχεία μιλάνε μόνο για 100-200 παιδιά της Βέρμαχτ. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια εποχή καταγράφηκαν 400.000 ορφανά, με τα οποία δεν ασχολήθηκε κανένας ιστορικός και τα οποία δεν καταγράφηκαν ποτέ στα επίσημα αρχεία του κράτους.

Στον αντίποδα των «καταραμένων» αυτών παιδιών, υπήρξαν τα παιδιά ενός «ανώτερου Θεού», τα παιδιά των αξιωματούχων του Τρίτου Ράιχ, τα οποία από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν από την κορυφή στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας. Από άρχοντες, παρίες. Πώς άραγε διαχειρίστηκαν τη φρίκη του να είσαι παιδί ενός τέρατος όταν ήρθαν αντιμέτωπα, συνήθως βίαια, με την ιστορική αλήθεια;

Σε αυτούς του δυο πόλους, λοιπόν, κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Η Βιολέτα και ο Γκούσταφ γεννήθηκαν σε ταραγμένες εποχές. Η Λένη και ο Γιόχαν έζησαν τα λάθη της Ιστορίας και πλήρωσαν τις αμαρτίες των γονιών τους. Η Λένη πασχίζει  ν’ ανακαλύψει τις ρίζες της, ο Γιόχαν θέλει να τις κάψει. Αθήνα, Μόναχο, Βερολίνο, ένα ολλανδικό ψαροχώρι κι ένα ερειπωμένο σπίτι… Και πάνω απ’ όλους αυτούς τους τόπους, να πλανάται το ίδιο ερώτημα: «Το παιδί του εχθρού μου είναι εχθρός μου;»

Λίγα λόγια για το βιβλίο ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Είναι ντροπή να μην ξέρεις το όνομα του πατέρα σου… Είναι ντροπή η μάνα σου να μένει αστεφάνωτη… Είναι ντροπή να είσαι η κόρη του εχθρού… Η Λένη είναι το κορίτσι της ντροπής.

Ο πόλεμος έχει τελειώσει και οι Έλληνες προσπαθούν να ξεχάσουν τη γερμανική Κατοχή. Η Λένη, όμως, με τα γαλανά της μάτια και τα ξανθά της μαλλιά, τους εμποδίζει. Προσβάλλει με την ύπαρξή της τα χρηστά ήθη της εποχής. Απέναντι σε μια πατρίδα που δεν την αποδέχεται, θα αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στο Μόναχο. Εκεί θα γνωρίσει τον Γιόχαν, που προσπαθεί να αποτινάξει το στίγμα που του κληροδότησε ο πατέρας του.

Η Λένη θέλει να βρει τις ρίζες της, ο Γιόχαν θέλει να κάψει τις δικές του. Όλοι γνωρίζουν, μα κανείς δε μιλάει. Στα πρόσωπά τους οι άλλοι βλέπουν τον εχθρό. Είναι όμως στ’ αλήθεια εχθρός το παιδί του εχθρού;

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, βασισμένο στις αληθινές ιστορίες των παιδιών που έζησαν τα λάθη της Ιστορίας και πλήρωσαν τις αμαρτίες των γονιών τους.