Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ερέτριας ταξίδεψε στις Άγριες θάλασσες, και η ιστορική μνήμη έγινε παρόν

«… η μνήμη γινάμενη παρόν τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων…»

                                                 Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, εκδόσεις Ίκαρος

Στις 27 Οκτωβρίου τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ερέτριας πήραν στα χέρια τους την ιστορική μνήμη και παρουσίασαν στη γιορτή του σχολείου τους για την 28η Οκτωβρίου θεατρικά δρώμενα βασισμένα στο βιβλίο Άγριες θάλασσες, κάνοντας όλους μας να σκεφτούμε πως καμιά φορά συμβαίνει οι θάλασσες να αγριεύουν, και τότε η μνήμη μπορεί να γίνει πράγματι παρόν, παίρνοντας τη φωνή των νέων παιδιών.

Όλα άρχισαν όταν οι Άγριες θάλασσες ταξίδεψαν στις 28 Ιουνίου στην Ερέτρια, και συγκεκριμένα στο Βιβλιοπωλείο Ακτίδα, για την παρουσίαση του βιβλίου. Τότε είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους, ανάμεσά τους τον κύριο Γιώργο Μπουρδάρα, δάσκαλο της ΣΤ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ερέτριας, και τη Γεωργία Σαχίνη-Τσώκου, η οποία συμμετείχε εθελοντικά στην παράσταση του σχολείου. Άνθρωποι εμπνευσμένοι, που σπάνια συναντάει κανείς στη ζωή του. Έγιναν οι ίδιοι η γέφυρα για να περάσουν τα παιδιά τις «άγριες θάλασσες». Σπάνιοι άνθρωποι που στη ζωή μας βρίσκονται για να μας δείξουν έναν δρόμο προς τη γνώση, την ευγένεια του ήθους, την αλήθεια και τελικά την ελευθερία. Μια γέφυρα που μας ένωσε όλους μαζί σε ανεξίτηλες αναμνήσεις ζωής.

Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν στο σχολείο ήταν εξαιρετικά συγκινητικές. Έπειτα από πρόσκληση του κυρίου Μπουρδάρα φτάσαμε στην Ερέτρια την προηγούμενη μέρα μαζί με την Ελένη Χούμα, την ενενηντάχρονη σύζυγο του καπετάνιου Μιλτιάδη, και τους δύο γιους της, Νίκο και Γιάννη, οι οποίοι μετέφεραν με βανάκι προσωπικά αντικείμενα του καπετάνιου, πίνακες ζωγραφικής, αρχειακό υλικό της οικογένειας, ιστορικά έγγραφα της εποχής, το πλαστό φυλλάδιο του πατέρα τους, ένα ακριβές αντίγραφο του «Ευαγγελίστρια» και, κυρίως, το ημερολόγιο του 1943, το οποίο στάθηκε η αφορμή για να αρχίσει η οικογένεια Χούμα να συλλέγει στοιχεία για τη δράση του καπετάνιου 27 ολόκληρα χρόνια και να γραφτούν οι Άγριες θάλασσες.

Χρειάστηκαν περίπου τρεις ώρες και πολύ προσωπική εργασία από όλους για να στηθούν τα εκθέματα αυτά στον χώρο της εκδήλωσης, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα το επόμενο πρωί. Δίπλα στα εξαιρετικά σκηνικά που έφτιαξαν η κυρία Θεοδώρου Κωνσταντίνα και τα παιδιά, εναρμονίστηκαν πλήρως τα αυθεντικά ενθυμήματα του Μιλτιάδη Χούμα, υπενθυμίζοντας σε όλους μας την άγνωστη αυτή ιστορική σελίδα της ελληνικής ναυτοσύνης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το επόμενο πρωί η γιορτή άρχισε. Πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή όταν η κυρία Ελένη βγήκε στο προαύλιο του σχολείου για την έπαρση της σημαίας. Τα παιδιά τής χάρισαν δώρα, τη γέμισαν αγάπη και συγκίνηση, τραγούδησαν δίπλα της το Καϊκάκι δέκα μέτρα μαζί με τον ερμηνευτή κύριο Τάκη Κωνσταντακόπουλο, ο οποίος ταξίδεψε στην Ερέτρια για να τραγουδήσει μαζί τους και να συμμετάσχει στην εκδήλωση αυτή.

Η «Ευαγγελίστρια του Μιλτιάδη Χούμα» άραξε λοιπόν για δεύτερη φορά στο λιμάνι της Ερέτριας στις 27 Οκτωβρίου, αυτήν τη φορά για να συνταξιδέψει με 13 χαρισματικά παιδιά, τα οποία έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για την επιτυχία αυτής της εκδήλωσης, αγγίζοντας με την ψυχή τους τις λέξεις του βιβλίου και δίνοντας νέο νόημα σε καθεμιά από αυτές, κάνοντάς τες να ακούγονται πιο δυνατές και ταυτόχρονα πιο τρυφερές.

Οι στιγμές ήταν πολύ φορτισμένες. Με δυσκολία συγκρατούσαμε τα δάκρυά μας, ιδιαίτερα όταν, στο τέλος της παράστασης, το αγοράκι που έπαιζε τον Γιάννη Χούμα προχώρησε προς τον Γιάννη, τον έπιασε από το χέρι και μαζί αναπαράστησαν τη στιγμή εκείνη όπου ο Γιάννης βρήκε στο κοφίνι το ημερολόγιο του Μιλτιάδη, χρησιμοποιώντας μάλιστα το αυθεντικό ημερολόγιο του 1943.

Και όταν όλα τελείωσαν, μου ζήτησαν να πάω κοντά τους, και ο Νίκος Χούμας μού παρέδωσε τον θυρεό της «Ευαγγελίστριας», τον τελευταίο από τους 20 αριθμημένους θυρεούς που φιλοτέχνησε το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, για να στολίσει τα ναυτικά μουσεία της χώρας. Η τιμή ήταν πολύ μεγάλη.

Πριν φύγουμε,  χαρίσαμε στα παιδιά από ένα αντίτυπο του βιβλίου, μια κούπα με το εξώφυλλό του και από ένα σι ντι με το τραγούδι για το καΐκι. Εκείνα μας χάρισαν αλησμόνητες στιγμές και πάρα πολλή αγάπη, στιγμές ανεπανάληπτες.

Θα χρωστάω πάντα ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για την εκπληκτική εμπειρία που ζήσαμε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ερέτριας. Στα 13 υπέροχα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης, στον εξαιρετικό δάσκαλό τους, κύριο Γιώργο Μπουρδάρα, για την έμπνευση και τη δημιουργία μιας τόσο συγκινητικής και τιμητικής εκδήλωσης, στον διευθυντή του σχολείου, κύριο Σπύρο Φραγκάκη, που στήριξε την εκδήλωση. Στον Ευάγγελο Τσώκο για την προσφορά του. Στη Γεωργία Σαχίνη-Τσώκου επειδή η αγάπη και η φιλία της μας τιμούν βαθιά. Στην Κωνσταντίνα Θεοδώρου για τα υπέροχα σκηνικά που έφτιαξε. Στον εξαιρετικό ερμηνευτή κύριο Τάκη Κωνσταντακόπουλο, ο οποίος μας τίμησε με τη συμμετοχή του στη γιορτή, στο Βιβλιοπωλείο Ακτίδα και ιδιαίτερα στην ιδιοκτήτρια, κυρία Σταυρούλα, επειδή από το δικό της βιβλιοπωλείο ξεκίνησαν το ταξίδι τους οι Άγριες θάλασσες στην Ερέτρια, λίγες μόλις μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Στην οικογένεια Χούμα, με την οποία για μία ακόμα φορά μοιραστήκαμε συγκινητικές στιγμές. Τους ευχαριστώ ιδιαίτερα για την τιμητική απονομή του επίσημου θυρεού της «Ευαγγελίστριας», όπως ευχαριστώ και όλους όσοι συνεργάστηκαν για να ταξιδέψει το καϊκάκι στις ήρεμες θάλασσες της αγάπης τους, σε ένα ταξίδι στο οποίο η ιστορία συνάντησε τη λογοτεχνία και οι Άγριες θάλασσες την αγάπη των μικρών παιδιών.

Οι Εκδόσεις Ψυχογιός αποφάσισαν να στείλουν στα παιδιά τριάντα βιβλία για τη σχολική τους βιβλιοθήκη, αντίδωρο για την όμορφη γιορτή τους. Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ επειδή, χάρη στις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, το ταξίδι συνεχίζεται…