Θέκλα Πετρίδου: Τα παιδιά δε σου ανήκουν, αλλά ούτε κι εσύ τους ανήκεις

Τελικά δεν ήμουν/είμαι μόνη!

Έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από την κυκλοφορία του βιβλίου μου Χαρούμενη μαμά = Χαρούμενα παιδιά, και η ανατροφοδότηση που παίρνω από εσάς τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες είναι απίστευτη!

Η αλήθεια είναι πως, όταν άρχισα να το γράφω, το έκανα χαλαρά, έβγαλα κοινώς τα εσώψυχά μου, χωρίς να έχω σκοπό να τα αφήσω γραμμένα έτσι, χωρίς περικοπές.

Αυτό που έκανα λοιπόν ήταν να γράψω αυτό το βιβλίο για να πω τον πόνο μου, να φωνάξω την απόγνωσή μου και να βγάλω από μέσα μου το παράπονό μου για τη δύσκολη, πολύ δύσκολη δουλειά τού να είσαι μαμά, και γονιός γενικότερα. Και που κανένας δε μας προετοιμάζει για αυτήν!

Κανένας!

Όταν έγινα μάνα στα είκοσι δύο για πρώτη φορά και στα είκοσι πέντε για δεύτερη, τα είδα όλα!

Και χαίρομαι τόσο πολύ που διαβάζω τα μέιλ σας, που μου λέτε πως κι εσείς περάσατε ή περνάτε τα ίδια! Άρα δεν ήμουν μόνη μου τότε που αντιλαμβανόμουν τον ρόλο μου ως μικρομάνας πολύ δύσκολο, ούτε μόνη μου είμαι τώρα που χαίρομαι βλέποντας τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να παίρνουν τον δρόμο τους.

Γιατί κάποια πράγματα είναι αλήθειες και πρέπει να τα λέμε.

Το βρεφικό κλάμα σού σπάει τα νεύρα.

Από τις πολλές φορές που ακούς το «μαμά», «μαμά», «μαμά», τρελαίνεσαι.

Πολύ συχνά δεν ξέρεις τι να απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.

Τα λυπάσαι από τη μία και δεν τα αντέχεις από την άλλη.

Έχεις επιπλέον και τον περίγυρο ‒θειάδες, μανάδες, πεθερές, φιλενάδες‒ να παριστάνουν τις γκουρού στο ζήτημα, και εσύ να νιώθεις όλο και πιο άχρηστη μάνα.

Ε, λοιπόν, δεν είσαι μόνη!

Ούτε εσύ, αλλά ούτε κι εγώ, που νόμιζα πως ήμουν τέρας επειδή ένιωθα έτσι. Έχει πολλές γυναίκες στη θέση μας, και άντρες επίσης, επειδή ευτυχώς στις μέρες μας μεγαλώνουμε τα παιδιά μαζί με τους άντρες. Έχει πολλούς γονείς λοιπόν που αντιμετωπίζουν τη γονεϊκότητα όπως είναι· ένα δύσκολο, υπεύθυνο καθήκον χωρίς συγκεκριμένες οδηγίες προς ναυτιλλομένους.

Όσες ακόμη δεν το έχετε πάρει μη φοβάστε, δεν έγραψα άλλον έναν κλασικό οδηγό!

Έγραψα αυτή την «κατάθεση ψυχής», την «εξομολόγηση», για να τα βγάλω αφενός από μέσα μου, να λυτρωθώ, και για να βοηθήσω όσο γίνεται στην απενοχοποίηση των γονιών για τον ρόλο τους και τα συναισθήματά τους.

Είναι οκέι να σε νευριάζουν τα παιδιά σου.

Είναι οκέι να νιώθεις κουρασμένος κι εξαντλημένος από αυτή την ιστορία.

Είναι οκέι να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου και τη σχέση σου.

Τα παιδιά δε σου ανήκουν, αλλά ούτε κι εσύ τους ανήκεις.

Και είναι οκέι να είσαι εσύ χαρούμενη κι ευχαριστημένη. Γιατί μόνο έτσι θα τα μεγαλώσεις κι αυτά προς αυτή την υγιή κατεύθυνση!

Καλή ανάγνωση, φίλες/φίλοι!

Φιλιά!
Θέκλα Πετρίδου,
Ψυχολόγος ‒ συγγραφέας

ΥΓ. Είχα βάλει από χρόνια στο μάτι τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Δεινή αναγνώστρια κι εγώ, ονειρεύτηκα πως, όταν θα έγραφα ένα βιβλίο που να αξίζει τον κόπο, θα το έστελνα μόνο στον Ψυχογιό και πουθενά αλλού. Αυτό και έκανα! Χωρίς να γνωρίζω τίποτα και κανέναν τότε. Ούτε τον κ. Θάνο Ψυχογιό, που είναι γλυκύτατος και ανθρώπινος ‒ ναι, τον γνώρισα από κοντά και είναι εξαιρετικός. Ούτε την Αγγέλα Σωτηρίου, τη διευθύντρια εκδόσεων, που με καλοδέχτηκε από την πρώτη στιγμή και την ένιωσα φίλη και συμπαραστάτρια, ούτε την Πόπη Γαλάτουλα, τη διευθύντρια του τμήματος δημοσίων σχέσεων, που με σύστησε στην Ελένη Μενεγάκη και μου έδωσε την ευκαιρία μιας ζωής, ούτε την Κλειώ Ζαχαριάδη, που χειρίζεται τόσο καλά το τμήμα μάρκετινγκ. Ούτε την Αμέρισσα Μπάστα ή την Ειρήνη Γαβρέλα, από το τμήμα δημοσίων σχέσεων, που με βοήθησαν και με βοηθούν με όλα, όσον αφορά στις παρουσιάσεις και στις συνεντεύξεις.

Λίγα λόγια το βιβλίο

ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΓΟΝΙΟΣ; ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ ΤΩΡΑ!

Η ψυχολόγος Θέκλα Πετρίδου, με μια απρόσμενη, πρακτική, αισιόδοξη και απελευθερωτική γραφή, διατυπώνει με λέξεις όλα αυτά που πραγματικά νιώθουμε οι γονείς, αλλά φοβόμαστε να εκφράσουμε.

Το βρεφικό κλάμα σού σπάει τα νεύρα, είναι στιγμές που νιώθεις άχρηστος γονιός, δεν αντέχεις τις αταξίες των παιδιών σου, τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις πώς να τους συμπεριφερθείς, πώς να μιλήσεις για κάποια θέματα, πώς να καταλάβεις και να διαχειριστείς τόσο τα δικά σου όσο και τα δικά τους συναισθήματα.

Το να είσαι γονιός δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, και, σε μια προσπάθεια να την καταστήσει ευκολότερη, η Θέκλα Πετρίδου πραγματεύεται σε δεκαοχτώ κεφάλαια ισάριθμα θέματα που σχετίζονται με τον ρόλο του γονιού αναφορικά με την επικοινωνία κατά τη διάρκεια της εφηβείας και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, το διαζύγιο και τη γονική αποξένωση, τις μονογονεϊκές οικογένειες και τον καθωσπρεπισμό μιας υποκριτικής κοινωνίας, τη δύσκολη στιγμή που αρρωσταίνει ένα παιδί και την ακόμα πιο δύσκολη που φεύγει.

Τα βασικά ερωτήματα είναι τρία:

• Πρέπει να θυσιάζομαι για τα παιδιά μου;
• Να ακούω το ένστικτό μου ή τους γύρω μου;
• Να είμαι φίλος ή γονιός;