Θέκλα Πετρίδου: Πανδημία και πανδοκιμασία

Πώς αναγνωρίζω και διαχειρίζομαι τα συναισθήματα που βιώνω με τον εγκλεισμό;

Πανδημία και πανδοκιμασία

Αυτοσχεδιάζουμε. Αυτό είναι το κόλπο. Βρισκόμαστε σε πρωτόγνωρες συνθήκες για τη δική μας γενιά, για όλους εμάς που είμαστε ζωντανοί σήμερα. Η τελευταία φορά που η ανθρωπότητα βίωσε φαινόμενο πανδημίας ήταν πριν από περίπου 100 χρόνια, με την ισπανική γρίπη. Για πρώτη φορά γίνεται συντονισμένη προσπάθεια σε παγκόσμιο επίπεδο για να συγκρατήσουμε τη διασπορά ενός καινούργιου και επικίνδυνου ιού μέσα στον πληθυσμό και να προστατεύσουμε κυρίως τις ευάλωτες ομάδες. Στην πραγματικότητα, όλοι πρέπει να παραμείνουμε σπίτι κανονικά σε καραντίνα, όχι απλώς «σχεδόν σε καραντίνα».

Δεν έχουμε προηγούμενο ούτε στη δική μας γενιά ούτε στων γονέων μας, οπότε καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα που ήδη έχουμε στη διάθεσή μας για να μπορέσουμε να το καταφέρουμε. Και έχουμε πολλά, πάρα πολλά. Πρώτο και καλύτερο είναι το Διαδίκτυο, καθώς και το τηλέφωνο, που μας δίνουν την ευκαιρία, ενώ είμαστε περιορισμένοι στο σπίτι, να επικοινωνούμε με πολλούς ανθρώπους. Αυτά τα δύο από μόνα τους αποτελούν σπουδαία όπλα. Τα βιβλία επίσης είναι εξαιρετικά όπλα «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα του περιορισμού στο σπίτι. Ειδικά αφού για πολλούς ανθρώπους το σπίτι σημαίνει ένα μικρό διαμέρισμα. Η γυμναστική μπορεί να βοηθήσει, η ενασχόληση με χόμπι που απολαμβάνουμε κ.λπ. Δεν υπάρχει πανάκεια σε αυτή την πανδοκιμασία. Ο καθένας καλείται να αυτοσχεδιάσει και να βρει τη δική του φόρμουλα μέσω και της διαδικασίας «δοκιμής και λάθους», “trial and error”.