Πολ Τζόνστον: «Αθήνα, το Εδιμβούργο του νότου»

Αναδημοσίευση από Presspublica, του Γιώργου Κιούση

Την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο, ο Ελληνοσκοτσέζος ντετέκτιβ Άλεξ Μαύρος δέχεται ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα. Και ξαφνικά βρίσκεται μπλεγμένος σε μια από τις πιο δύσκολες υποθέσεις της καριέρας του, αφού προσλαμβάνεται από τη γυναίκα ενός από τους πλουσιότερους Έλληνες επιχειρηματίες για να βρει τη δεκατετράχρονη κόρη τους, χωρίς όμως ο σύζυγός της να το γνωρίζει αυτό. Αφότου εξαφανίστηκε η Λία Πούλου, πριν από τρεις μήνες, δεν έχει δώσει σημεία ζωής , ούτε κανείς έχει ζητήσει λύτρα για απαγωγή. Πώς θα μπορέσει ο Μαύρος να την εντοπίσει, με τη βοήθεια του ευέξαπτου φίλου του, του Χοντρού, αφού του έχει απαγορευθεί να κάνει οποιαδήποτε ερώτηση σε όσους τη γνώριζαν; Πόσω μάλλον όταν δεν είναι ο μοναδικός που την αναζητά…»Εγκλήματα θεών» του Πόλ Τζόνστον, εκδόσεις Ψυχογιός.

Ο συγγραφέας γεννήθηκε στο Εδιμβούργο της Σκοτίας το 1957. Σπούδασε αρχαία και νέα ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έκανε μεταπτυχιακό στη συγκριτική λογοτεχνία. Το 1987 ήρθε στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ως υπάλληλος ναυτιλιακής εταιρείας και ως καθηγητής αγγλικών. Ξεκίνησε να ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή το 1989, όταν μετακόμισε στην Αντίπαρο. Εξακολουθεί να μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Σκοτίας και Ελλάδας, ενώ πλέον ζει με την οικογένειά του στο Ναύπλιο. Το μυθιστόρημα ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ είναι το τέταρτο βιβλίο της αστυνομικής σειράς με ήρωα τον Άλεξ Μαύρο.

-Εγκλήματα θεών. Πώς ασχοληθήκατε με το αστυνομικό βιβλίο;

Διαβάζω όλα τα είδη λογοτεχνίας, αλλά μου άρεσε ειδικά ο Sherlock Holmes από τα παιδικά μου χρόνια. Μετά ανακάλυψα τους Dashiell Hammett, Raymond Chandler, Georges Simenon, Patricia Highsmith, James Thompson, James Ellroy και άλλα μεγάλα ονόματα. Το αστυνομικό μυθιστόρημα μπορεί να είναι συναρπαστικό – οι εκκεντρικοί ντετέκτιβ, το μυστήριο, οι πονηροί ανταγωνιστές – αλλά, κυρίως,μπορεί να ‘χειρουργήσει’ την κοινωνία και να βάλει τον αναγνώστη να σκεφτεί. Ο συνδυασμός είναι ελκυστικός για τον συγγραφέα.

-Γιατί στα άδυτα των δωδεκαθεϊστών;

Γιατί όχι;! Παρόλο που είναι λίγοι, οι λάτρεις των Ολυμπιακών θεών είναι ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, έτσι δικαιολογείται μια θέση στα μυθιστορήματα που διαδραματίζονται στη χώρα. Επειδή χρησιμοποιώ το μύθο της Περσεφόνης στην πλοκή, λογικό ήταν να κάνω αναφορά στους δωδεκαθεϊστές – και έχουν σχέσεις με τους πιο πλούσιους της Ελλάδας. Όπου υπάρχουν λεφτά, υπάρχουν και εγκλήματα… Στο βιβλίο έχει εξαφανιστεί η κόρη ενός μεγιστάνα και ο Μαύρος προσλαμβάνεται από τη μητέρα της να την βρεί – χωρίς να μιλήσει σε κανένα από το στενό κύκλο της οικογένειας. Είναι καλό για την πλοκή του μυθιστορήματος να υπάρχουν εμπόδια για τους ντετέκτιβ.

-Ο Άλεξ Μαύρος πρωταγωνιστεί στο τέταρτο μυθιστόρημά σας;

Ο Μαύρος είναι μόνο ένας από τους πρωταγωνιστές μου – έχω γράψει 19 βιβλία συνολικά, με τέσσερις ντετέκτιβ (μια εκ των οποίων είναι γυναίκα). Υπάρχουν εφτά βιβλία στα αγγλικά σ’αυτήν την σειρά και τα Εγκλήματα Θεών είναι το πέμπτο (και τρίτο που μεταφράζεται στα ελληνικά). Το τέταρτο, Το Στίγμα της Προδοσίας, εκδόθηκε πριν δύο χρόνια από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

-Ένας Σκωτσέζος φιλέλληνας, στο Ναύπλιο και την Αντίπαρο….

Φιλέλληνας; Δύσκολη λέξη τα τελευταία χρόνια. Συμπαθώ τους Έλληνες που πολεμούν να επιβιώσουν καθημερινά, άλλα δυσκολεύομαι με τους γνωστούς κακούς της παρέας – οι οποίοι, βεβαία, δεν είναι μόνο Έλληνες. Τελος πάντων, την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το Ναύπλιο ήταν πριν 40 χρόνια. ‘Οσον αφορά την Αντίπαρο, αυτή είνα μια άλλη ιστορία – πριν την εποχή Hanks…

-Γιατί επιλέξατε να ζείτε στο Ναύπλιο;

Όταν ήταν να φύγουμε από την Αθήνα το 2010, δεν μπορούσα να φανταστώ καλύτερο μέρος για να μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Το Παλαμήδι, το Μπούρτζι, η Ακροναυπλία – η πόλη διαθέτει πολλές χαρές, αλλά έχει και σημαντική ιστορία. Ο δήμος έχει κάνει σπουδαία δουλειά διατηρώντας το ενετικό κέντρο.

-Έχουν κοινά αυτές οι πατρίδες με το Εδιμβούργο;

Όπως λέω πάντα, η Αθήνα είναι το Εδιμβούργο του νότου. Επειδή γεννήθηκα στη σκωτσέζικη πρωτεύουσα ήταν μάλλον φυσικό να καταλήξω στην Ελλάδα. Οι Σκωτσέζοι είμαστε πιο μεσογειακοί από τους Εγγλέζους. Έχουμε παρόμοιο χιούμορ με τους Έλληνες, και μια μελαγχολία. Και φοράμε φουστανέλα…

-Τι βλέπει ένας Σκωτσέζος στην Ελλάδα του σήμερα;

‘Ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,’ είπε ο Καβάφης. Δεν θα το έλεγα τόσο απαισιόδοξα, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα έχει αλλάξει, και όχι πάντα προς το καλύτερο. Και, όπως πάντα εδώ, οι αλλαγές γίνονται πάρα πολύ γρήγορα. Οι πρόσφατες αλλαγές έχουν βλάψει σοβαρά την υγεία του κράτους και των θεσμών. Ύπάρχει τεράστια ανάγκη καλής ηγεσίας. Δεν το βλέπω, ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε στη Βρετανία, ούτε στην Ευρώπη. Και πάει ο Ομπάμα…

-Τι σας ενοχλεί απ’ αυτά που βιώνετε στην πατρίδα μας;

Τα συνηθισμένα – αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, μηχανάκια με τρύπιες εξατμίσεις, σκυλιά που γαυγίζουν ανεξέλεγκτα όλο το εικοσιτετράωρο. Και οι μίζες, η φοροδιαφυγή (έλεος ρε παιδιά, 15% μαύρη αγορά γίνεται, αλλά πάνω από 30%;), τα τροχαία… Τουλάχιστον μπορεί ο κόσμος να κάνει μπάνιο στη θάλασσα το καλοκαίρι.

-Γνωρίζετε ότι ο Τόμας Γκόρντον από το Κέρνες ήταν από τους πρώτους εθελοντές που πολέμησαν στο πλευρό της Ελλάδας το 1821;

Βεβαίως! Ήταν στο Ναύπλιο το Μάιο του 1826 και μετά έκανε ανασκαφές στο Άργος και στο Ηραίο. Δεν του άρεσαν πολύ οι σφαγές του επαναστατικού αγώνα – παρόλο που οι Σκωτσέζοι έχουμε μεγάλη παράδοση σφαγών…

Αναδημοσίευση από Presspublica, του Γιώργου Κιούση