ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ: μια αληθινή ιστορία που συγκλονίζει!

Η ζωή της Μυρσίνης, μέχρι τα δεκαοχτώ της χρόνια, ήταν ένα ανέμελο ταξίδι ξεγνοιασιάς και χαράς, μέσα στο ευχάριστο και ήρεμο περιβάλλον του χωριού της.

Όλα στη ζωή της εξελίσσονταν ήρεμα και χωρίς προβλήματα. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε κορίτσια της οικογένειας· μια όμορφη και έξυπνη κοπέλα γεμάτη όνειρα και με ένα μέλλον να προμηνύεται λαμπρό μπροστά της.

Ύστερα, εντελώς ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Τα τραγικά γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο, χωρίς να της αφήνουν περιθώριο να αντισταθεί και να παλέψει. Μέσα σε μια στιγμή, η ζωή της καταστράφηκε, οι αξίες της ισοπεδώθηκαν, οι ισορροπίες της ανατράπηκαν. Ήταν λες και κάποιος την είχε καταραστεί. Η κακοδαιμονία δε σταμάτησε να την κυνηγάει με μανία και να τη χτυπάει αλύπητα.

Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι όμορφο, κάθε φορά που έλεγε στον εαυτό της «τελικά υπάρχει Θεός», και πίστευε πως ο άνθρωπος γεννιέται για το φως, γύρω της πύκνωνε το σκοτάδι. Με κάποιο περίεργο τρόπο, ένα αόρατο χέρι έπαιρνε μακριά το καλό και έφερνε στη θέση του το κακό, σβήνοντας την ελπίδα.
Ώσπου η Μυρσίνη κουράστηκε να διεκδικεί το φως και αφέθηκε στο σκοτάδι. Παραιτήθηκε και υποτάχτηκε στις βουλές της μοίρας, πριν προλάβει να καταλάβει πόσο πολύ είχε αγαπηθεί, πόσο ευλογημένη ήταν.
Γιατί αυτές τις «ευλογίες» τις αντιλαμβάνεται κάποιος όταν, ώριμος πια, κάνει απολογισμό ζωής. Μα η Μυρσίνη δεν πρόλαβε. Κι ύστερα… Ύστερα, ήρθε η Μάγδα…

Το βιβλίο αυτό είναι το δεύτερο συγγραφικό μου εγχείρημα. Είναι μια ιστορία που άκουσα πριν από πολλά χρόνια, σχεδόν από τότε που άρχισε και η σχέση μου με το νησί των γενναίων, την Κρήτη, το 1982. Μου τη διηγήθηκε μια γιαγιά, την ώρα που έψηνε σφουγγάτο, σε μια υπαίθρια παραστιά, για να μας φιλέψει. Όσο εξελισσόταν η διήγηση, τόσο με συγκλόνιζε.

Το σαράκι της περιέργειας είχε αρχίσει να με κατατρώει, γι’ αυτό, κάθε φορά που επέστρεφα στο νησί, προσπαθούσα να συλλέξω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες ‒ κάποια λεπτομέρεια που της είχε διαφύγει, κάποιο περιστατικό που είχε παραλείψει να μου αναφέρει.

Ρώτησα κι άλλους, που γνώριζαν την ιστορία, ορισμένοι από τους οποίους ήταν συγγενείς με τους ήρωες.

Αν και η ιστορία διαδραματίζεται στο νησί των γενναίων, δεν είναι όλοι οι ήρωες του βιβλίου μου γενναίοι, υπάρχουν και κάποιοι που αποδείχτηκαν θρασύδειλοι και ποταποί, ανάξιοι να αποκαλούνται Κρητικοί. Ευτυχώς δεν ήταν πολλοί, για την ακρίβεια ένας, άντε και το σινάφι του, με το οποίο ευτυχώς δε συναπαντηθήκαμε ποτέ κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της ιστορίας.

Η τραγική ειρωνεία ήταν πως εγώ γνώριζα ήδη τους ήρωες του βιβλίου μου, χωρίς ποτέ να φανταστώ πως πίσω από τις απλές και τακτοποιημένες ζωές τους κρυβόταν μια τόσο συγκλονιστική ιστορία. Είχα φάει στο ίδιο τραπέζι με την Πολυξένη, την Αρχοντία, την Γαρουφαλλιά, την Πορφυρή και τη Μυρσίνη, βρέθηκα να καθαρίζω φασολάκια στην αυλή με τη Νίκη, συναντήθηκα στο νεκροταφείο του χωριού με τον θείο Γιώργη, ήπια καφέ και έκανα τσιγάρο με τη Μάγδα. Όταν το συνειδητοποίησα, συγκλονίστηκα αντιστρόφως, σχεδόν γοητεύτηκα από το γεγονός.

Η πραγματικά συνταρακτική ιστορία που θα διαβάσετε είναι, όπως σαν ανέφερα και πιο πάνω, αληθινή. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ευλόγως πειραγμένα, όσον αφορά την εξέλιξη της ιστορίας, τόσο για συγγραφικούς σκοπούς, όσο και για να προστατέψω την οικογένεια της ηρωίδας μου. Τα ονόματα, οι χρονολογίες και οι περιοχές στις οποίες αναφέρομαι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, για τους ίδιους λόγους.

Εύχομαι να σας συγκλονίσει όπως συγκλόνισε κι εμένα, όταν την άκουσα για πρώτη φορά και όσο τη συνέγραφα.