Το πρώτο βιβλίο που θα προσπαθήσεις να γράψεις θέλεις να έχει τα πάντα. Ό,τι έχεις διαβάσει, σκεφτεί, νιώσει, απορρίψει, αγαπήσει και μισήσει. Ό,τι φοβάσαι και ελπίζεις, ό,τι σ’ έχει στείλει στην κόλαση και ό,τι σ’ έχει λυτρώσει. Καθώς γράφεις, έχεις την ψευδαίσθηση και την ελπίδα πως μέσα στην ιστορία μπορείς να χωρέσεις τα πάντα· τη ζωή τη δικιά σου, τις ζωές των φίλων σου, τις ζωές που έχεις ακούσει να σου διηγούνται άγνωστοι σε μια σκοπιά στο στρατό ή σ’ έναν σταθμό τρένου όπου έχετε ξεμείνει τέσσερις άνθρωποι μια παραμονή Χριστουγέννων που χιόνιζε. Συγκεντρώνεις υλικό ακατάπαυστα, μακάριος μέσα στη φιλοδοξία σου, ευτυχισμένος στην άγνοιά σου. Θυμάσαι τα καλοκαίρια που περνούσες με τη γιαγιά σου και τις επαναλαμβανόμενες, απαράλλαχτες διηγήσεις, πιο ζωντανές και πρωτότυπες απ’ οτιδήποτε έχεις βιώσει, τον παιδικό σου φίλο με τον πατέρα ναυτικό και το σπίτι που έμοιαζε με τη σπηλιά των θησαυρών, το μαγαζάκι του ωρολογοποιού δίπλα στο σχολείο, μέσα στο οποίο περίμενες τη μαμά σου να έρθει να σε πάρει μετά τα μαθήματα όσο εκείνος αποσυναρμολογούσε μπροστά σου ολόκληρα μυστικά σύμπαντα.
Πιστεύεις ακράδαντα πως οι λέξεις έχουν τη δύναμη να επαναφέρουν συναισθήματα και εικόνες που έχεις βιώσει ή αντικρίσει δεκαετίες πριν, να ζωντανέψουν ανθρώπους, να κάνουν αυτούς που τις διαβάζουν να κλάψουν, και αυτούς που δε θα κλάψουν να αναρωτηθούν μήπως έπρεπε να διακρίνουν κάποιο βαθύτερο νόημα πίσω από τις φράσεις. Οι σελίδες που γράφεις είναι ένας μαγικός καθρέφτης μέσα από τον οποίο παρακολουθείς και ξαναζείς τις αναμνήσεις που ο ίδιος έχεις επιλέξει να προβάλλεις στο παρόν. Είναι συναρπαστικό, σου κόβει την ανάσα όταν συνειδητοποιείς πόσο ζωντανά θυμάσαι έναν από τους πρώτους σου καβγάδες ως ερωτευμένος άντρας, ή το διαμέρισμα μιας μακρινής σου θείας το οποίο είχες επισκεφτεί μία και μοναδική φορά το 1994 και πλέον δεν υπάρχει. Ούτε αυτό, ούτε η θεία σου. Όλα δείχνουν να έρχονται πάνω σου κατά κύματα κι εσύ δεν έχεις παρά να τα δαμάσεις.
Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφεις και σε διακατέχει η ευγενής αλαζονεία του μαθητευόμενου μάγου που εμφανίζει για πρώτη φορά ένα περιστέρι σ’ ένα κλειδωμένο κλουβί. Το κλουβί είναι το βιβλίο και θεωρείς πως μέσα εκεί μπορείς ανά πάσα στιγμή να πραγματώσεις κάθε επιθυμία, ανάμνηση ή φαντασίωσή σου και να πείσεις όσους το διαβάσουν ότι ναι, είναι αληθινά, είναι η ζωή σου, η ζωή του, οι ζωές μας, κι αν δεν τα ζήσαμε μέχρι τώρα, θα γίνει σίγουρα στο μέλλον, κι αν δεν τα ζήσουμε εμείς, γνωρίσαμε κάποιον, κάπου, κάποτε που η ζωή του άξιζε να γίνει μυθιστόρημα.
