«Σας μιλάω για ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ. Σαν φιλόλογος έχω ζήσει από κοντά τι θα πει Γυμνάσιο για αυτή τη φοβερή για εμένα γενιά! Πιστέψτε με, εμείς οι γονείς αγχωνόμαστε πώς θα τα πάει το παιδί μας στα Aρχαία (Oυπς! Είναι έφηβος πια…), αν θα έχει καλούς βαθμούς και, το κυριότερo, αν θα «τρέξει» σωστά η ύλη της Έκθεσης- Έκφρασης, γιατί σε μερικά χρονάκια Πανελλήνιες! Αυτό είναι! Tο φτιάξαμε το πλάνο στο μυαλό μας, περάσαμε και τα χρόνια νερό, τα φορτώσαμε και με την επαγγελματική αποκατάσταση, και τέλος. Μη μου πείτε όμως πως δε θυμάστε εσείς σαν έφηβοι άλλα πράγματα από το Γυμνάσιο… Είμαι σίγουρη πως αυτό που έχει αποτυπωθεί στον καθένα μας δεν είναι οι βαθμοί… Ποιος θυμάται πόσο έγραψε στα Aρχαία, στα Νέα, στη Φυσική… Και έτσι χάνουμε τόσα άλλα πολύτιμα που στριφογυρίζουν στο μυαλό και στην ψυχή ενός εφήβου: τα αθώα πειράγματα, την προσπάθεια να μην είναι πολύ ευαίσθητος και τον καπακώσουν οι άλλοι, την ανασφάλεια μήπως τον κοροϊδεύει κανείς, μήπως δεν αρέσει στα κορίτσια, την επιθυμία του να δείχνει «μεγάλος», τους γονείς που πιέζουν πολύ και δεν ακούν ήρεμα και ψύχραιμα, τις δικές του κλίσεις, το πώς ένιωσε σε εκείνο το πάρτι που πήγε και όχι πόσο έγραψε στο διαγώνισμα, γιατί εκείνο που «έγραψε» μέσα του είναι άλλο. Θέλουμε όμως να το ακούσουμε; Θέλουμε χωρίς στεγανά να ακούσουμε έναν έφηβο; Ε, καλό Γυμνάσιουμ, λοιπόν, με στόχους, χιούμορ και κατανόηση. Μπείτε στον κόσμο του Γυμνάσιουμ! Μόνο κερδισμένοι και πολύ πιο πλούσιοι θα βγείτε!
Σας φιλώ
Μαριλίτα
ΥΓ: Θα μου άρεσε να μοιραστείτε μαζί μου τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας από το βιβλίο στο mail μου marilita.ch@gmail.com