Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε

Ολόκληρο το αρθρο στο debop.gr

Υπάρχουν βιβλία που πέφτουν στα χέρια σου από την πρώτη κιόλας στιγμή κυκλοφορίας τους, βιβλία που τα ξεκινάς και τα αφήνεις στη μέση, βιβλία που μένουν στη βιβλιοθήκη σου για χρόνια, βιβλία που τα λατρεύεις, βιβλία που τα δανείζεις, βιβλία που απλώς κατάφεραν να μιλήσουν στη καρδιά σου.

«Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε» (εκδόσεις Ψυχογιός), έφτασε στα χέρια μου αφού πρώτα είχε γίνει τεράστια εκδοτική επιτυχία, αφού πρώτα είχε μεταφραστεί σε πάνω από τριάντα γλώσσες και είχε πουλήσει πάνω από οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα, αφού πρώτα είχε χαρίσει ατελείωτες στιγμές γέλιου και περιπέτειας στους ανυποψίαστους αναγνώστες του.

Και ομολογώ ότι στην αρχή, το μεγάλο του μέγεθος, θαρρείς και έχω αλλεργία στις  πολλές σελίδες, με κρατούσε μακριά του και υπομονετικά περίμενε τη σειρά του σε κάποιο ράφι της μικρής μου βιβλιοθήκης.

Τελικά, όταν αποφάσισα να το πιάσω στα χέρια μου, σαν τιμωρία για την αναμονή στην οποία  το είχα τόσους μήνες, δεν με άφησε ούτε στιγμή να το αποχωριστώ από κοντά μου, και ήταν πολλές οι φορές που με κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα να διαβάζω με δίψα πρωτάρη αναγνώστη  τις ανεκδιήγητες  περιπέτειες ενός φιλήσυχου κατά γενική ομολογία ηλικιωμένου…

Ολόκληρο το αρθρο στο debop.gr