Μια χούφτα τίτλοι η ζωή μας!

Ταξιδεύοντας νωχελικά με το τελευταίο μου βιβλίο στα Κύματα της Νοσταλγίας, συνειδητοποίησα την αρχέγονη και διαχρονική πορεία των κεφαλαίων της ζωής μας, σε πλαίσια – τίτλων, όπως την όρισαν και την καθόρισαν, αιώνες τώρα, οι σοφοί πλάστες της αρχαίας γραμματείας μας.

Μια χούφτα τίτλοι η ζωή μας!

 Παραγγείλτε το βιβλίο!

Υποκύπτουμε κάποια μοιραία στιγμή στο σφάλμα της Ύβρις, βυθιζόμαστε στην Άτη, μέχρι να φτάσουμε στην αποκορύφωση της Νέμεσις μας κι ύστερα στη λυτρωτική Τίσιν μας!

Το μονοπάτι του ήρωα μου διασταυρώνεται με αυτά τα συγκεκριμένα στάδια πορείας κι όπως η ρότα του καθενός, περνά νηνεμίες και φουρτούνες που τον καθορίζουν και τον ωθούν σε μεγάλα άλματα κι αφυπνίσεις.

Κάθε ανθρώπινη ιστορία, ένα ταξίδι, κάθε βήμα στο μονοπάτι μας, ορίζει σαρωτικά τον τίτλο του!

Η ψυχή μας κρύβει μυστικά περάσματα από συναρπαστικούς και πολλές φορές ανείπωτους και δαιδαλώδεις, προσωπικούς τίτλους.

Στη δίνη της περιπέτειας κάθε βιβλίου, βιώνουμε όλοι μέσα μας γεγονότα, τα οποία αφήνουμε στο χρόνο να αποφασίσει, πότε θα καταλαγιάσουν και θα μετουσιώσουν το δίδαγμά τους. Κουβαλάμε το βάρος της προσωπικής μας ποινής ή της έλλειψης συγχώρεσης εκείνου που μας στέρησε και μας πόνεσε βαθιά.

Διανύουμε διαστήματα ηλιόλουστα, όταν μπορούμε ν’ αξιολογήσουμε τον εαυτό μας θετικά και να τον αναδείξουμε σ’ έναν υπέροχο άνθρωπο!

Πολλές φορές συνωμοτούμε με τα δικά μας σκοτάδια ή με τους συνανθρώπους μας, υφαίνοντας πολύπλοκους ιστούς με τη ψευδαίσθηση της εσωτερικής αρμονίας, άλλοτε πάλι περιμένουμε καρτερικά το συμβολικό ξημέρωμα της προσωπικής μας Νέμεσις!

Υπάρχουν φορές όπου αφηνόμαστε νωχελικά και συμβολικά στη ζεστασιά του φθινοπωρινού δειλινού, ίσως στο άγγιγμα του Σεπτεμβριάτικου ήλιου να μας παρασύρει μακριά ή ακόμα να μας επιστρέψει πίσω στην αρχική, προσωπική μας πηγή, στα κύματα της δικής μας νοσταλγίας!

Όλο τίτλους, σαν ταμπέλες τοποθετούμε στην καρδιά μας, στις διηγήσεις μας, στις ανθρώπινες σχέσεις μας. Άλλοι σμιλεύοντας με λέξεις ένα παραμύθι… Άλλοι δημιουργώντας τα δικά τους προσωπικά και πρωτότυπα μετερίζια.

Ο ήρωας της ιστορίας μου, Πέτρος Εμμανουήλ, μέσα από τη βαθιά αγάπη για την κόρη του, Αλίκη, μου επέτρεψε να βουτήξω βαθιά στα Κύματα της δικής τους Νοσταλγίας, να διανύσω τα κακοτράχαλα μονοπάτια τους να γνωρίσω άγνωστους κι εξωτικούς προορισμούς να βιώσω τους έρωτές τους… και να ταυτίσω την προσωπική μου αφύπνιση, μέσα από το δικό τους πόνο.

Κι όλη αυτή την εμπειρία, την έκλεισα στη μικρή «χούφτα» ενός τίτλου.

Βρίσκω πολύ γοητευτική και παραγωγική αυτήν την εσωτερική διαδικασία «τίτλων – επικεφαλίδων» στα βιβλία, στη διάθεση μας, στη ζωή μας γενικότερα.

Αναρωτιέμαι συχνά, μήπως τελικά μοιάζουμε όλοι με ηθοποιούς στο παλκοσένικο, οι οποίοι υποδυόμαστε ένα ρόλο, άλλοτε με αίσιο τέλος, άλλοτε με δραματική εξέλιξη.

Κι εφόσον δεν μπορούμε να βιώσουμε προσωπικά ταυτόχρονες και πολύπλοκες περιπτώσεις ζωής, τότε ανάλογα την πλοκή του προσωπικού μας σεναρίου, δημιουργούμε το πλαίσιο-τίτλο, μέσα στο οποίο διαδραματίζεται το εκάστοτε κομμάτι της πορείας μας.

Ξυπνάω κάθε πρωινό κι επιλέγω για ημερήσιο τίτλο.

«Υπάρχω! Αναπνέω!… Νιώθω ευγνωμοσύνη για τα προσωπικά μου κύματα νοσταλγίας κι αφήνομαι με εμπιστοσύνη στη ροή της ζωής»…!

Ίσως είναι μεγάλος, ίσως κάπως ασουλούπωτος…

Αλλά είναι ο δικός μου. Το μυστικό μου εσωτερικό χαμόγελο!

Ποιος είναι ο τίτλος της δικής σου ζωής;