Από τότε που ο άνθρωπος βρέθηκε για πρώτη φορά μαζί με άλλους γύρω από μια φωτιά, έδειξε πόσο πολύ αγαπά τα παραμύθια. Τις μεγάλες, επικές, συγκινητικές, περιπετειώδεις, αισθηματικές και διδακτικές ιστορίες που κάποιοι αναλάμβαναν να συνθέσουν και κάποιοι άλλοι να αφηγηθούν. Είμαστε ένα είδος που, αν το ξεχωρίζει κάτι, είναι η έφεσή του στην αφήγηση: στο να πάρει την πραγματικότητα και να τη μετατρέψει σε ιστορία: σε όνειρο. Είναι καταπληκτικό το πόσο μεγάλο ποσοστό της σκέψης μας και της ευφυΐας μας καταναλώνεται, όχι μόνο στο να εξερευνούμε τον κόσμο που μας περιβάλλει ή να επινοούμε εργαλεία για να τον κατακτήσουμε, αλλά στον να τον κάνουμε μύθο.
Να τον κάνουμε Βιβλίο.
Είμαστε ένα είδος που γράφει και διαβάζει βιβλία. Που γελά και κλαίει με επινοημένες ιστορίες. Και που θέλει να τις ακούει, και να τις διαβάζει, ξανά και ξανά.
Περίπου έναν αιώνα τώρα, δίπλα στην αρχικά προφορική και κατόπιν γραπτή αφήγηση προστέθηκε και η κινηματογραφική. Και, δίπλα και σε αυτήν, τις τελευταίες πέντε δεκαετίες έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και η τηλεοπτική αφήγηση, παιδί των άλλων δύο. Το βιβλίο, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση συντροφεύουν από κοινού πάνω από δύο γενιές ανθρώπων τώρα, τροφοδοτώντας το ένα το άλλο και αλληλοϋποστηριζόμενα. Διαφορετικά αφηγηματικά μέσα καθώς είναι, κρατούν και μία διαφορετική θέση μέσα μας, χωρίς απαραίτητα να «πολεμούν» μεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία. Είναι όλα τους κομμάτι του πολιτισμού, και θα συνεχίσουν να μας κρατούν συντροφιά για πολύ-πολύ καιρό ακόμα.

Η τηλεόραση, σαν πιο νέα και πιο δυναμική, και καθώς έχει το πλεονέκτημα να βρίσκεται μέσα στα σπίτια μας, τα τελευταία χρόνια δείχνει αυτό που μπορεί να είναι το μέλλον: οι τηλεοπτικές παραγωγές, χωρίς να χάνουν τα εγγενή χαρακτηριστικά τους, όπως για παράδειγμα τον χωρισμό τους σε «κεφάλαια», σε επεισόδια, απορροφούν όλο και περισσότερους πόρους από την κινηματογραφική βιομηχανία και μας χαρίζουν σειρές απαιτητικότατων προδιαγραφών, που αφήνουν εποχή και μονοπωλούν το ενδιαφέρον των τηλεθεατών σε όλο τον κόσμο. Και, για να γυρίσουμε στον τίτλο αυτού του άρθρου, ποιος αλήθεια δεν έχει μαγευτεί από το #1 σίριαλ όλων των εποχών, από τη σειρά που είδε σχεδόν όλος ο πλανήτης; Ποιος δεν ήθελε να μάθει «τι θα γίνει μετά;»
Όμως καθετί καλό φτάνει στο τέλος του. Αν και, τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην τηλεόραση, δεν υπάρχει στ’ αλήθεια τέλος. Και ένας από τους κύριους λόγους για αυτό είναι —τι άλλο;— το βιβλίο.
Η λογοτεχνία υπήρξε από την πρώτη στιγμή η δεξαμενή από την οποία το σινεμά, και αργότερα η τηλεόραση, αντλούσαν και εξακολουθούν να αντλούν τις ιδέες τους. Οι μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες, από το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» μέχρι τη «Σιωπή των αμνών», και από το «Όσα παίρνει ο άνεμος» μέχρι τη «Λίστα του Σίντλερ», για να αναφέρουμε μόνο τέσσερα πασίγνωστα φιλμ από τα χιλιάδες, βασίζονταν (φυσικά!) σε βιβλία.