Η επιβίωση της Ελλάδας μέσα από διαδοχικά θαύματα: Κριτική για το πολυσυζητημένο βιβλίο του Γενικού Γραμματέα Τουρισμού Κωνσταντίνου Λούλη

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ για το larissanet.gr /  Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

Ο Κωνσταντίνος Λούλης είναι γνωστός ως ο σημαντικότερος Έλληνας αλευροβιομήχανος με σπουδαία δραστηριοποίηση στις διεθνείς αγορές. Αποτελεί τιμή για τη χώρα πως βρίσκεται στην κορυφή τού χώρου του για τη Νότια Ευρώπη. Γόνος ιστορικής οικογένειας του Βόλου, με ηπειρώτικη καταγωγή, με ιδιαίτερα πολιτικά ενδιαφέροντα, που τα χαρακτηρίζει η ελευθερία πνεύματος και η ηπιότητα.

Το 2015 από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του με τον τίτλο «Η επιβίωση της Ελλάδας μέσα από διαδοχικά θαύματα» και υπότιτλο «Σελίδες ακμής και παρακμής της νεοελληνικής ιστορίας». Έκτοτε το βιβλίο του γνώρισε 13 εκδόσεις και με την τελευταία έκδοση (2018) έφτασε στην 32η χιλιάδα, σημαντικότατος αριθμός για ιστορικό βιβλίο, με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Στα δικά μου χέρια έφτασε πριν δυο μήνες, αφού εν τω μεταξύ είχα διαβάσει νεότερά του βιβλία που αναφέρονταν (ή περίπου αφορούσαν) το ίδιο θέμα.

Βεβαίως, τα βιβλία αυτά (αναφέρομαι στα ιδιαίτερα αξιόλογα «Επτά πόλεμοι – Τέσσερις εμφύλιοι – Επτά πτωχεύσεις» και «Ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας» του Γ. Δερτιλή, «Καταστροφές και θρίαμβοι» και «Πού είμαστε και πού πάμε» του Στάθη Καλύβα, «Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας» του Κώστα Κωστή, «1915 / Εθνικός Διχασμός» και «Μετά το 1922- Η παράταση του Διχασμού» του Γ. Μαυρογορδάτου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» και «1821» του Θάνου Βερέμη και άλλα) είναι γραμμένα από ειδικούς επιστήμονες και εξετάζουν με λεπτομέρεια τα ειδικά θέματα από τη σκοπιά που ενδιαφέρει τον συγγραφέα τους.

Όμως, μετά την τοποθέτηση του Κωνσταντίνου Λούλη στη θέση τού Γενικού Γραμματέα Τουρισμού, η ανάγνωση του βιβλίου του αποτελούσε για μένα μια πρόκληση. Τι παραπάνω θα πρόσφερε στην όλη βιβλιογραφία;

Όχι, παραπάνω δεν προσφέρει πολλά σ’ έναν καλό κάτοχο της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας τού τόπου μας (που συγκεντρώνει σχολαστικά τη σχετική βιβλιογραφία), πέρα από σημαντικά ντοκουμέντα σε φωτογραφίες, που αφορούν τα γεγονότα.

Όμως προσφέρει κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό: Μια σύντομη και απόλυτα κατανοητή, για τον απλό αναγνώστη, πορεία τής χώρας μας, δίνοντας βάρος σε ιδιαίτερους σταθμούς της και εξετάζοντας με ιδιαίτερη ευθύνη το θαύμα τής επιβίωσής της. Γιατί όντως για θαύμα πρόκειται το ότι η χώρα επιβιώνει, παρά τα όσα δεινά έζησε στα σχεδόν διακόσια χρόνια τής διαδρομής της ως κράτος.

Στον πρόλογό του, ο Κωνσταντίνος Λούλης, μιλά για τον σημαντικό ρόλο που είχε ο ίδιος στη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΚΕ, το 1990, (ήταν δική του η πρόταση προς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη), τονίζοντας:

«Οι λίγες ώρες που μεσολάβησαν από την πρότασή μου, την υιοθέτησή της από τον αρχηγό τής Ν. Δ., Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, την ολονύκτια συζήτηση που είχαμε και τις διαπραγματεύσεις στο γραφείο τού Χαρίλαου Φλωράκη στον Περισσό, μαζί με τον Θεόδωρο Αναγνωστόπουλο και κανέναν άλλο, παραμένουν ανεξίτηλες στις αναμνήσεις μου.

»Η συμμετοχή μου στο γεφύρωμα ενός 50χρονου εθνικά τραγικού χάσματος μου έδωσαν της αίσθηση της ωριμότητας στη ζωή μου, την ικανοποίηση της προσφοράς στην πατρίδα μου και την πεποίθηση πως δραπέτευσα από τα πλαίσια του κομματικού διχασμού, διατηρώντας πάντα αμετάβλητα τα προσωπικά μου ‘‘πιστεύω’’».

Ο πρόλογός του είναι ένα κείμενο που μας προϊδεάζει για το τι θα διαβάσουμε, αφού ο Κωνσταντίνος Λούλης ευθαρσώς δηλώνει:

«Πιστεύω ότι τόσο τα ‘‘εύγε’’ όσο και τα ‘‘αναθέματα’’ δεν αποδόθηκαν αντικειμενικά σε ορισμένους πρωταγωνιστές της σύγχρονης ιστορίας μας, όπως οι Ελευθέριος Βενιζέλος, βασιλιάς Κωνσταντίνος ΙΒ, Ιωάννης Μεταξάς, Γεώργιος Τσολάκογλου, Άρης Βελουχιώτης, Νίκος Μπελογιάννης, Ιωάννης Ράλλης, βασίλισσα Φρειδερίκη, αρχιεπίσκοπος Μακάριος, Γρίβας-Διγενής, Σπύρος Μαρκεζίνης, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου κ. ά. Για κάποιους απ’ αυτούς διαγράφηκαν εντέχνως όλα τα αρνητικά στοιχεία και για άλλους όλα τα θετικά, ενώ όλοι τους είχαν πράξει και τα δυο.

»Οι κριτές ιστορικών γεγονότων δεν αποδίδουν πάντα αμερόληπτη και δίκαιη βαθμολογία. Επηρεασμένοι από πολιτικές τοποθετήσεις, εντέχνως διαγράφουν θετικά στοιχεία και γεγονότα ή αποκρύπτουν αρνητικά, δημιουργώντας μια επικίνδυνη διαχρονικά ‘‘επιστήμη’’, την παραχάραξη της ιστορίας».

Γράφει αλήθειες ο Κωνσταντίνος Λούλης.

Είθε το βιβλίο του να γινόταν κτήμα εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών και να προβλημάτιζε με τις αλήθειες του.

Διαβάστε περισσότερα από το άρθρο εδώ: larissanet.gr

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

32η χιλιάδα

Το βιβλίο αυτό είναι μια αναδρομή στους δύο τελευταίους αιώνες της ιστορίας της Ελλάδας, με επί μέρους κεφάλαια, στα οποία γίνεται συνοπτική αναφορά των σημαντικών γεγονότων, των αιτίων και των πρωταγωνιστών τους.

Ο συγγραφέας, με προδιάθεση φιλιστορίας και παιδιόθεν αγάπη για τα ιστορικά κείμενα, οδηγήθηκε στη συγγραφή της παρούσας μελέτης, γνωρίζοντας καλά ότι μπορεί να πλησιάσει την αλήθεια με ειλικρίνεια και ρεαλισμό, πολύ περισσότερο από εκείνους που έχουν κάθε είδους φιλοδοξίες και δογματικές πολιτικές τοποθετήσεις.

Ανήκοντας στην κατηγορία των Ελλήνων που οραματίστηκαν μία ευημερούσα Ελλάδα, αλλά έχουν πια συνειδητοποιήσει πως δε θα τη γνωρίσουν ποτέ, χορτασμένος από υποσχέσεις και οράματα, κατανοεί απόλυτα κάθε έναν που πιστεύει και ελπίζει σε μια ανεξάρτητη εθνικά και ευημερούσα οικονομικά Ελλάδα.

Με αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με την απόλυτη αποστασιοποίησή του από κομματικές ταυτότητες και εξαρτήσεις, και μακριά από κάθε είδους φιλοδοξία και πολιτικές τοποθετήσεις, αφού ερεύνησε ενδελεχώς όλες τις πλευρές της ιστορικής πορείας ορισμένων πρωταγωνιστών της νεοελληνικής περιόδου, θεωρεί ότι ορισμένοι κακώς εισήλθαν στο πάνθεον των «αλάνθαστων πολιτικών αθανάτων», ενώ κάποιοι άλλοι αδίκως κατακρημνίστηκαν στα τάρταρα της Ιστορίας.

Ένα σημαντικό έργο, γραμμένο σε απλή και κατανοητή γλώσσα, που απευθύνεται σε κάθε Έλληνα αναγνώστη που επιθυμεί να γνωρίσει την ιστορία της πατρίδας του.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΛΗΣ γεννήθηκε το 1955. Έζησε στον Βόλο, όπου και τελείωσε τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Είναι διπλωματούχος της Ελβετικής Σχολής Τεχνικών Κυλινδρόμυλων. Το 1975 ανέλαβε τη διεύθυνση των μύλων Λούλη, συνεχίζοντας για έκτη γενιά, την οικογενειακή παράδοση, που ξεκίνησε στην Ήπειρο το 1782. Το 1979 κατασκεύασε τον πρώτο κυλινδρόμυλο στην Ελλάδα, με νέα τεχνολογία ξηρού καθαρισμού σίτου και με εντελώς μηδενικά στερεά, υγρά, αέρια απόβλητα.

Τη δεκαετία του 1990 κατασκεύασε με την ίδια λογική πρότυπους μύλους στα Βαλκάνια (Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία), καθώς και αρτεργοστάσια, μακαρονοποιεία, μπισκοτοποιεία και αλυσίδα 100 ιδιωτικών πρατηρίων, κατακτώντας το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς και απασχολώντας συνολικά 3.500 άτομα. Τα εργοστάσια αυτά ήταν οι μεγαλύτερες ελληνικές ιδιωτικές επενδύσεις στις χώρες αυτές. Τη διετία 1989-1991 διετέλεσε Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους. Τo 1990 απέκτησε την αρχαιότερη καθημερινή επαρχιακή εφημερίδα της Ελλάδας, τη Θεσσαλία. Το αρχείο της, από το 1898, και το πλούσιο φωτογραφικό της υλικό, που είχαν επιμεληθεί οι πρώτοι διευθυντές της, Άγγελος Κεφαλάς (αδελφός του Αγίου Νεκταρίου), Δημοσθένης Ρίζος και Τάκης Οικονομάκης, αποτέλεσε τη βασική πηγή για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Την περίοδο 1992-1994 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Από το 1998 έως το 2008 υπήρξε μέλος της οικονομικής επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος, με πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και μέλη τους Μητροπολίτες Καρυστίας, Λαγκαδά και Ύδρας, ενώ το 2003 ανέλαβε υπεύθυνος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδας, για διάστημα δύο ετών. Από το 2004 είναι επίτιμος πρόξενος της Ολλανδίας στην Κεντρική Ελλάδα (Θεσσαλία- Ήπειρος) και πρόεδρος του κληροδοτήματος Λούλη στα Ιωάννινα. Το 2007 το Πανεπιστήμιο Κίνγκστον τού απένειμε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα. Το 2008, όταν ξέσπασε ο θόρυβος για το δήθεν σκάνδαλο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, πρωτοστάτησε στον αγώνα υπεράσπισης του ηγουμένου Εφραίμ και των συκοφαντηθέντων μοναχών της αδελφότητας, συμμετέχοντας σε είκοσι τηλεοπτικές συζητήσεις. Το 2011, μετά την προφυλάκιση του ηγουμένου, ίδρυσε τον Σύλλογο Φίλων της Μονής, στον οποίο είναι πρόεδρος. Το 2014 τα μέλη του συλλόγου ξεπέρασαν τα 20.000. Τον Ιούνιο του 2010 παρέδωσε τη διοίκηση των μύλων Λούλη στον γιο του, Νικόλαο, ενώ από το 2015 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στην Ινδία. Έχει εκδώσει δύο βιβλία με τίτλο Θα πούμε τελικά… το ψωμί ψωμάκι; και Η υφήλιος επί… χάρτου και η πλανητική οικοφονία. Είναι παντρεμένος, πατέρας πέντε παιδιών και παππούς τεσσάρων εγγονιών.