Λοκντάουν 2 / Ντέι μια απ’ όλες
#detheloumenamenoumespitiallatinakanoume
Ντριιιιιιιν!!!! Ντριιιιιιιν!!!!
«Πάρ’ το!»
«Πάρ’ το εσύ!»
%^Τ^76#$%%@ «Ναι;»
«Καλημέρα, κυρία Αγγέλα, η Άννα-Μαρία είμαι. Γιατί δεν μπήκε ακόμα η Μαλένα Γουέμπεξ; Θα φάει απουσία από την Ταρατζίκη».
%^Τ^76#$%%@ Πάλι δεν το άκουσε κανείς μας το ρημάδι.
«ΣΗΚΩΘΕΙΤΕΕΕΕ! 9 παρά 20 πήγεεεε!»
«Αμάν, ρε μαμά! Αφού σου είπα να με ξυπνήσεις στις 8:25 να προλάβω να φτιάξω τα μαξιλάρια στο κρεβάτι. Αν ανοίξω κάμερα, να φανεί ότι κάθομαι στην καρέκλα στο γραφείο».
«Μαμά, έχω κι εγώ αγγλικά σήμερα. Πού θα μπω;»
«Ας πρόσεχες, πρόλαβα εγώ το λάπτοπ. Πού είναι τα ακουστικά;»
«Μαμά, εγώ πού θα μπω;»
«Πού είναι το ποντίκι;»
«Μαμά, πού θα μπω εγώ;»
«Κάποιος να ανοίξει το wi-fi!»
«Μαμά, εγώ πού θα μπω;»
«Συγγνώμη που καθυστέρησα να μπω, κυρία, αλλά κάτι είχε κάνει πάλι η μαμά με το wi-fi, το χάλασε και δεν μπορούσε να το φτιάξει».
Εεεε;;;;
«Μαμά, να μπω απ’ το λάπτοπ της δουλειάς σου;»
«ΟΧΙ! Έχω δουλειά! Πάρε το τάμπλετ!»
«Το ανοίγω αλλά δεν ανοίγει. Αμάν, ρε μαμά, 1% γράφει, γιατί δεν το φόρτισες;»
«Ουφ, το ξέχασα. Πάρε το χρυσό κινητό».
«Κάνει απντέιτ, λέει. Μαμά, από πού θα μπω;»
«Πάρε το μαύρο κινητό».
«Ποιο είναι το πάσγουορντ για να μπω;»
«5225».
«Αποτυχημένη προσπάθεια λέει».
«Αυτό είναι, βάλ’ το σωστά».
«Έλα, ρε μαμά, άλλη μία λέει!!!»
«Μα τι γράφεις επιτέλους; 5 2 2 5».
«Αυτό έγραψα. Κλείδωσε! Πού θα μπω εγώ τώρα;»
%^Τ^76#$%%@ Το πάσγουορντ του τάμπλετ έδινα τόση ώρα.
«Ρε Ηλία, να μπει απ’ το δικό σου λάπτοπ;»
«Για δέκα λεπτά. Μετά το θέλω, να βγει, κι ας μπει απ’ το κινητό, θα ’χει τελειώσει το απντέιτ, και σε κάνα εικοσάλεπτο θα ’χει φορτίσει και το τάμπλετ».
Ωραία, αγγλικά σε δόσεις. Και γενικώς, αγγλικά παντού.
«Βασιλάκο, απ’ του μπαμπά. Πού μπαίνεις με τη μις Μαρία; Σκάιπ ή Ζουμ;»
«Σκάιπ».
«Ρε Αγγέλα, δεν έχω κατεβάσει Σκάιπ στο λάπτοπ. Γουέμπεξ δε μου είπατε χθες;»
%^Τ^76#$%%@ Σκέψου γρήγορα. Σκέψου γρήγορα.
«Μαλένα, αλλαγή ΤΩΡΑ! Μπαίνει ο Βασίλης απ’ το δικό σου λάπτοπ κι εσύ απ’ του μπαμπά».
«Εγώ δε βγαίνω απ’ το δωμάτιό μου. Να μην κάνει αυτός ο νουμπάς αγγλικά».
Ντριιιιιιιν!!!! Ντριιιιιιιν!!!!
«Χαλόου, μις Μαρία. Γιες, άι αμ φάιν. Νόου. Γιες. Κάτι είχε κάνει πάλι η μαμά με το wi-fi, το χάλασε και δεν μπορούσε να το φτιάξει, γι’ αυτό δεν μπήκα ακόμη. Τώρα μπαίνω».
Εεεε;;; Μπαίνει, μπαίνω, φτου και βγαίνω… Και περνάνε τα λεπτά και περνάει η ώρα και περνάει η ζωή μας όλη μπροστά σε οθόνες, μεγάλες και μικρές…
«Βγείτε όλοι έξω! Τώρα!»
«Εγώ δεν μπορώ. Είμαι στο πέρσοναλ ρουμ της θρησκευτικού και περιμένω να με κάνει αξέπτ».
«Ούτε εγώ μπορώ. Με κυνηγάει ο Κώτσος να με κιλάρει κι εγώ λαγκάρω. Αφήνω ντράμγκαν και παίρνω σκαρ».
«Ούτε εγώ. Τσακώνομαι τζάμπερ με Κλειώ».
«Πάλι τσακώνεστε; Κλείστε τα κινητά τότε!»
«Εγώ δεν μπορώ. Είμαι ίνστα με τα παιδιά και τσεκάρουμε αν είναι οκέι το Γουέμπεξ ή κράσαρε πάλι.
«Ούτε εγώ μπορώ. Αγοράζω βίμπακς».
«Ούτε εγώ. Μου στέλνουν οι άλλες μαμάδες σκρίνσοτ τις εργασίες στο βάιμπερ».
«Είπα ΕΞΩ ΟΛΟΙ! ΤΩΡΑ! Εμέρτζενσι στο σαπ στα διυλιστήρια και με πετάει έξω».
«Καλά, βγαίνω εγώ. Μαμά, αν μπει η θρησκευτικού, θα μου στείλουν ίνστα να μπω».
«Μαμά! Έλα να δεις! Κράσαραν τα πάντα! Γιέεεε! Νόου σκουλ!»
Εφιάλτης στα δίκτυα με τον κορονοϊό νάμπερ του.
«Μαμά, πάει 2 η ώρα. Πες στη Μαλ να βγει για να μπω εγώ. Έχω γυμναστική την πρώτη ώρα».
«Μαμά, έχω ακόμη μάθημα».
«Λέει ψέματα, μαμά, τελείωσε, στο τσατ είναι».
«Τι λες, ρε άχρηστε; Και σιγά το μάθημα που έχεις».
«Μαμά, πες της να βγει. Και κάνε μου χώρο στο σαλόνι. Η κυρία Μύριαμ είπε ότι, αντί για γυμναστική, θα κάνουμε ζούμπα. Κι ότι μπορεί να κάνουν μαζί μας και οι μαμάδες…»
Βεβαίως. Να κάνουμε. Και ζούμπα. Και τούμπα από τη χαρά μας. Αφού κάνουμε μπριδ ιν και μπριδ άουτ. Και αφού διαβάσουμε βιβλία. Πολλά βιβλία: «Σκέψου σαν μοναχός», «Η δύναμη του όχι», «Πώς να είσαι θετικός», «Πώς να είσαι ήρεμος», «Πώς να χαλαρώνεις»…
#techfreaks #detheloumenamenoumespitiallatinakaoume #diavazoume #psichogiospublications
