Η έμπνευση για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου ξεπήδησε από τα λόγια του παππού του ήρωά μου, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ο παππούς του συντρόφου μου. Μπορεί το βιβλίο μου αυτό να μη γράφει στο εξώφυλλο «βασισμένο σε αληθινή ιστορία», είναι όμως σίγουρα βασισμένο σε αληθινά πρόσωπα και χαρακτήρες, γύρω από τους οποίους έπλεξα έναν μύθο.
«Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς…»
Τα λόγια αυτά σημάδεψαν τον Μάξιμο από την ηλικία των δέκα ετών και διαμόρφωσαν τη συμπεριφορά του τα επόμενα χρόνια. Δοκιμάστηκε πολύ σκληρά από τη ζωή και βίωσε πολλές και επώδυνες απώλειες. Αυτό που βλέπουμε, όμως, τελικά μέσα από την ιστορία αυτή είναι ότι ένας άντρας, και μάλιστα αυτός που αξίζει να γράφεται με Α κεφαλαίο, μπορεί να γίνει σκληρός αν πονέσει και πληγωθεί, αλλά μόνο απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Ο σωστός και ακέραιος χαρακτήρας, οι αρχές και η ηθική του δε θα του επιτρέψουν να γίνει κακός. Θα προτιμήσει να αδικηθεί ο ίδιος παρά να αδικήσει. Να πονέσει ο ίδιος, παρά να πληγώσει. Μπορεί εξωτερικά να δείχνει σκληρός σαν βράχος, μα η καρδιά του παραμένει πάντα χρυσή.
Αυτό είναι κυρίως το μήνυμα που θέλησα να περάσω και, όπως πάντα, να μοιραστώ μαζί σας τα δικά μου συναισθήματα και όλα όσα έμαθα γνωρίζοντας από κοντά έναν τέτοιο άνθρωπο. Εκτός από τον Μάξιμο, όμως, θα συναντήσετε και τον αδελφό του, τον Ζαχαρία, ο οποίος βρίσκεται στον αντίποδα. Είναι εγωιστής, απαθής, με λίγα λόγια αυτό που λέμε «ο κακός». Σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν αυτά τα δυο παιδιά να γεννήθηκαν από τους ίδιους γονείς και να μεγάλωσαν στο ίδιο σπίτι. Γνωρίζοντάς τους, όμως, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως η συμπεριφορά των γονιών μπορεί να πυροδοτήσει τη ζήλια και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα αδέλφια και να οδηγήσει σε μια πολύ κακή σχέση μεταξύ τους.
Επίσης, άλλο ένα πολύ σημαντικό θέμα που θίγεται μέσα στο βιβλίο είναι και των γυναικών κοντά στα σαράντα, που από τον πανικό της ηλικίας και τον φόβο της μοναξιάς κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους και συμβιβάζονται με λάθος σχέσεις προκειμένου να αποκτήσουν οικογένεια. Ένα τίμημα που μπορεί να πληρώσουν πολύ ακριβά για το υπόλοιπο της ζωής τους, αλλά που δυστυχώς δεν το συνειδητοποιούν παρά όταν είναι πολύ αργά.
Τελικά, η απόκτηση ενός παιδιού αποτελεί αυτοσκοπό για κάθε γυναίκα ή και, γιατί όχι, για κάθε άντρα; Είναι τέτοια η επιρροή που ασκεί ο κοινωνικός μας περίγυρος που δεν μπορούμε διαφορετικά να νιώσουμε πλήρεις και ευτυχισμένοι; Κι αν αποκτήσουμε τελικά παιδιά, κατά πόσο είμαστε υπεύθυνοι για τον χαρακτήρα τους αλλά και τη σχέση που αναπτύσσουν μεταξύ τους; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θέλω να πιστεύω πως βρίσκουν τις απαντήσεις τους μέσα από την ιστορία του Μάξιμου κι εύχομαι να βοηθήσουν και εσάς να βρείτε τις δικές σας.
Καλή ανάγνωση!
