Αααααχ! Πού να το ’ξερα και πού να το φανταζόμουν, όταν έγραφα τον Πόλεμο της ζυγαριάς, πως από κει που θα παλεύαμε να χάσουμε τα λίγα ή κάπως περισσότερα παραπανίσια κιλά, θα φτάναμε τώρα στο σημείο, κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, να τρώμε τις προμήθειες ενός μήνα μέσα σε τρεις μέρες. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; Ένα ντουλάπι γεμάτο μερέντες, μπισκότα, γαριδάκια, πατατάκια, μπάρες δημητριακών για το ξεκάρφωμα και ατέλειωτες σοκολάτες, αυτό το συγκεκριμένο ντουλάπι είναι που έχει στοχοποιηθεί για την καταστροφή που ζούμε και, για να το τιμωρήσουμε, θα πρέπει να φάμε μέχρι και την τελευταία του καβάντζα!
Αλλά έτσι είναι. Ό,τι αρχίζει ωραίαα τελειώνει με πόνοοο, οι πεινασμένες καρδιές το ξέρουνε μόνοοο.
Και είχα, που λέτε, στη χιουμοριστική ιστορία στον Πόλεμο της ζυγαριάς παρέα και ακούραστη συνεργάτιδα την Ελένη Πετρουλάκη. Να σας έχω από μια μεριά, εγώ να γράφω για την ηρωίδα Αφροδίτη που δεν ήταν θεά και ήθελε σαν τρελή να αδυνατίσει, και η Ελένη πάνω από το κεφάλι μου να μονολογεί: «Έλα, μπορείς, θα τα καταφέρεις, θα αδυνατίσεις. Όλες θα σας αδυνατίσω». Γιατί φυσικά επειδή… πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε, την έκανα κι εγώ τη διατροφή της ηρωίδας, έτσι για να μπω στο… πετσί του ρόλου και να είναι κι εντελώς αληθινή η ιστορία μας!