Περίγραψέ μας πώς η Σάιρα και ο Άκος μεγάλωσαν μαζί στο βιβλίο Οι μοίρες χωρίζουν;
Στο βιβλίο Χάραξε το Σημάδι, η Σάιρα και ο Άκος δεν είχαν πολύ χρόνο για να καταλάβουν τη σχέση τους, από τη στιγμή που εξομολογήθηκαν ο ένας στον άλλον τα συναισθήματά τους, που ήταν κάτι παραπάνω από φιλικά. Έτσι, στο βιβλίο Οι μοίρες χωρίζουν υπάρχουν κάποια ζητήματα που πρέπει να επιλύσουν, όπως: πώς γίνεται να έχουν μια σχέση ίσος προς ίσον, αφού ο ένας είναι καταδικασμένος να πεθάνει για τον άλλο; Στο Οι μοίρες χωρίζουν αυτό είναι κάτι με το οποίο παλεύουν τόσο η Σάιρα όσο και ο Άκος. Μπορεί κάποιος να επιλέξει ελεύθερα έναν άνθρωπο αν πιστεύει ότι το να είναι μαζί του είναι αναπόφευκτο; Το να ασχοληθώ με αυτό το θέμα με γοήτευε. Οι δυο τους έδειξαν την αγάπη και τον σεβασμό που είχαν ο ένας για τον άλλον με έναν νέο τρόπο. Η σχέση τους διαπνέεται από ρομαντισμό, αλλά στηρίζεται στη φιλία, και νομίζω πως η φιλία τους δεν κλονίζεται ακόμα και όταν χάνονται λίγο στον ρομαντισμό.
Πώς ήταν να γράφεις για τον δεσμό τους; Ειδικά με το μοιραίο τέλος να είναι τόσο κοντά.
Για να είμαι ειλικρινής, ήταν ένα από τα πράγματα που απόλαυσα περισσότερο γράφοντας το Οι μοίρες χωρίζουν. Όσον αφορά τη Σάιρα έχουμε έναν χαρακτήρα κυριολεκτικά ανίκανο να αγγίξει οποιονδήποτε άλλον για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, έτσι βρίσκεται πρώτη φορά σε παρόμοια κατάσταση. Ωστόσο, παραμένει η Σάιρα, που δεν είναι ακριβώς διστακτική. Και πάνω από όλα κρέμεται αυτό το καταδικασμένο συναίσθημα, επειδή ξέρουμε πού τους οδηγούν οι μοίρες τους. Και ξέρετε πόσο πολύ αρέσει στους συγγραφείς να κρέμεται ένα σκοτεινό σύννεφο πάνω από τα πάντα.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σημείο κατά τη συγγραφή αυτής της διλογίας;
Γενικά, κατά τη συγγραφή, το αγαπημένο μου κομμάτι είναι οι χαρακτήρες, γιατί χωρίς αυτούς δε θα μπορούσα να πλέξω την ιστορία. Αγάπησα, όμως, και όλες τις γλώσσες, όχι επειδή τις επινόησα, αλλά επειδή ασχολήθηκα με τα μικρά πράγματα που οι πολύγλωσσοι άνθρωποι βιώνουν, όπως τα γλωσσικά κενά –λέξεις που δεν μπορούν να μεταφραστούν από μια γλώσσα σε μια άλλη–, καθώς και τη δύναμη που κρύβει η γνώση μιας γλώσσας – ο ισχυρότερος πλανήτης στο ηλιακό σύστημα του Χάραξε το σημάδι είναι ο Όθιρ, οπότε όλοι πρέπει να μιλούν κάποια οθιριανικά για να τα βγάλουν πέρα. Κάθε μέρος του βιβλίου Οι μοίρες χωρίζουν εισάγεται με μια λέξη, η οποία είναι μοναδική σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και παράλληλα συνδέεται θεματικά με τα κεφάλαια που ακολουθούν. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι αποκαλούν τη Σάιρα «ορούζο» στα σοτέτ ως προσβολή. Η λέξη σημαίνει «διάδοχος» ή κυριολεκτικά «μια αντανάκλαση, όπως σε έναν καθρέφτη», δηλαδή την προσβάλλουν λέγοντάς της ότι μεταμορφώνεται στον αδελφό της. Μια τόσο μικρή λέξη, κι όμως σημαίνει τόσα γι’ αυτούς, και για εκείνη, και για εκείνον. Οι γλωσσολογικές εξερευνήσεις στο βιβλίο Οι μοίρες χωρίζουν μου έδωσαν πολλές ευκαιρίες να ξεδιπλωθώ ως αρχάρια γλωσσολόγος (και είμαι πολύ, πολύ αρχάρια), αλλά και να αναπτύξω πολιτισμούς και πλανήτες. Μια γλώσσα, τελικά, λέει πολλά για έναν πολιτισμό.