Έλα, τράβα την ξαπλώστρα πιο δω. Εδώ, στο παράθυρο. Έβγαλε ήλιο, ας πάρουμε λίγο φως ‒ κάτασπροι θα βγούμε από δω μέσα, σαν μεσαιωνικές δεσποσύνες.
Θα πάρω και τον καφέ μου, θα βάλω καπέλο ‒ έτοιμη η virtual παραλία μου! (Μα σοβαρά τώρα, ακόμη και χωρίς κορονοϊό, ο ένας πάνω στον άλλον στις ξαπλώστρες, ρακέτες, παιδάκια που στριγκλίζουν, κάτι τύποι δίπλα που γελάνε τρανταχτά με τα αστεία τους ‒ τι σας ήρθε;)
Τι θα διαβάσω; Θέλει και ρώτημα; Άγκαθα Κρίστι θα διαβάσω! Τα βιβλία της θα έπρεπε να γράφουν επάνω «ωφελεί σοβαρά την ψυχική υγεία». Σύντομα, καλοφτιαγμένα, μετρημένα. Το διαβάζεις μια κι έξω και, οπ, ισορρόπησες! Αντίδοτο στην τρέλα που μας περιβάλλει.
Θέλω να ταξιδέψω με το Οριάν Εξπρές, θέλω να κυνηγήσω δολοφόνους σε γήπεδα του γκολφ, κρουαζιερόπλοια και αριστοκρατικές επαύλεις. Θέλω τα εγκλήματά μου έξυπνα, τακτικά, μελετημένα. Άσε μας με τα λουτρά αίματος, πού να καθαρίζουμε τώρα, που έχουμε και έλλειψη αντισηπτικών; Ωραία δηλητήρια, βράχοι που πέφτουν υπολογισμένα, το παλιό, καλό περίστροφο… Και τους ντετέκτιβ μου τους θέλω με… όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα! Μου φτάνουν τα δικά μου αυτές τις μέρες! Κοίτα τον Πουαρό, καθαρός, περιποιημένος, τρίχα δε φεύγει απ’ το μουστάκι του! Κύριος, όλα τα κάνει με «τα μικρά φαιά κύτταρα του εγκεφάλου» του! Και η Μις Μαρπλ… αν ήταν εδώ μαζί μας, θα έπρεπε να μείνει σπίτι οπωσδήποτε, λόγω ηλικίας ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Άντε να την κρατήσεις μέσα, αυτή την τετραπέρατη γυναίκα που χώνει τη μύτη της παντού… Πάντως, τον δολοφόνο θα τον έβρισκε κι από τον καναπέ της!
Και μη νομίζεις πως η Άγκαθα ήταν μια γραφική γριούλα που έγραφε ιστορίες. Πάρε να δεις τη βιογραφία της. Τον καιρό που οι γυναίκες κεντούσαν και λιποθυμούσαν χαριτωμένα, η Άγκαθα ήταν δεινή σέρφερ, εθελόντρια νοσοκόμα, έφτασε στη Βαγδάτη μόνη της με τρένο, έκανε δυο γάμους ‒ για να σου πω όλα της τα κατορθώματα, θα τελειώσει η καραντίνα κι ακόμη θα λέμε!
Γι’ αυτό σου λέω, φέρε την καρέκλα στο παράθυρο και πιάσε βιβλίο.
#Μένουμε_σπίτι, κοίτα να το διασκεδάσεις! #Followagatha και θα περάσει κι αυτό.
