Δεν ξέρω τι λένε οι επιστήμονες, αυτό που κατάλαβα εγώ πάντως είναι ότι ο εστεμμένος ιός μεταδίδεται… «αεροπορικώς». Δεν προλάβαμε καλά καλά να καταλάβουμε πόσες ζωές χάθηκαν στη μακρινή Κίνα, και το κακό έφτασε στην αυλή μας. Δε θα πω ψέματα, στην αρχή ανησυχούσα, τώρα φοβάμαι όμως, καθώς ο άντρας μου κι εγώ ανήκουμε σε ομάδες υψηλού κινδύνου.
Κι έτσι τώρα, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, αν θέλουμε να μη βάλουμε σε κίνδυνο τους πιο ευάλωτους συνανθρώπους μας, πρέπει να κλειστούμε στα σπίτια μας.
Για όσους από εμάς είμαστε σπιτόγατοι, μικρό το κακό. Έχουμε οργανώσει έτσι τη ζωή μας ώστε δεν πλήττουμε ποτέ μέσα στο σπίτι. Οι υπόλοιποι τραβάτε ζόρια, όπως καταλαβαίνω, ειδικά αν ανήκετε στις… υπερκινητικές ομάδες. Τι να γίνει όμως; Σκεφτείτε πώς θα ήταν η ζωή χωρίς Ίντερνετ, μίντια, κινητά, συνδρομητικές τηλεοράσεις και πολλά άλλα. (Ξέρω, μερικοί το σκέφτεστε και σας πιάνει δέος.)
Προσπαθώντας να το φιλοσοφήσω κάπως, να δω λίγο πιο πέρα από την αγωνία, τις απώλειες, τις επιδρομές στα σούπερ μάρκετ και τον βομβαρδισμό των ειδήσεων, βλέπω πως σε όλο αυτό το κακό υπάρχει και κάτι καλό· μια ευκαιρία.
Μια ευκαιρία για όλους μας να εκτιμήσουμε ορισμένα πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα αλλά δεν είναι, να αναθεωρήσουμε κάποια άλλα που μας απασχολούσαν περισσότερο από όσο άξιζαν και να πούμε ένα ευχαριστώ για όσα έχουμε.
Μια ευκαιρία να πάρουμε πολλά τηλέφωνα και να πούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα όλα αυτά που δεν προλαβαίναμε γιατί τρέχαμε όλη μέρα. (Προσωπικά, ευγνωμονούσα ανέκαθεν τον κύριο Γκράχαμ Μπελ για την εκπληκτική εφεύρεσή του.) Κακά τα ψέματα, η επικοινωνία είναι μεγάλο βάλσαμο.
Για μένα, πάντως, παρόλο που δε λέω όχι ούτε στην επικοινωνία ούτε στην τεχνολογία, η καλύτερη παρέα ήταν και θα είναι πάντα το βιβλίο. Ταξίδια χωρίς αποσκευές και διαβατήρια, συγκίνηση, όνειρο, προβληματισμός για να ακονίζεται το μυαλό, πέταγμα της φαντασίας χωρίς όρια, σε κόσμους μαγικούς κι ονειρεμένους.
Ευκαιρία λοιπόν, φίλοι μου, να ανακαλύψουμε συγγραφείς που δε γνωρίζαμε, να διαβάσουμε όσα βιβλία μάς περιμένουν υπομονετικά στο κομοδίνο, ή να ξαναδιαβάσουμε όσα κρατούν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.
