Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη γεννήθηκε το 1899 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας και πέθανε το 1998 στην Αθήνα. Έμεινε γνωστή ως Nelly’s και υπήρξε εμβληματική μορφή στον χώρο της φωτογραφίας, ζώντας στον έναν αιώνα του βίου της μια σωστή οδύσσεια: απίστευτες δοκιμασίες, πολέμους και καταστροφές, ξεριζωμό, παράλληλα όμως και επιτυχίες δίχως προηγούμενο, λάμψη, ταλέντο και φως. Έρωτες, φιλίες, μίσος και προδοσίες, πάνω απ’ όλα όμως οι εικόνες της και η πρωτοποριακή δουλειά της στιγμάτισαν τη ζωή της. Οι φωτογραφίες της, η καλλιγραφία του φωτός πάνω στο φωτογραφικό χαρτί, άφησαν εποχή. Μια γυναίκα με πείσμα, μια γυναίκα με όραμα.
Η Νelly’s είναι η δική μου Άλμα. Η προσωπικότητα που με ενέπνευσε να αφηγηθώ τη ζωή της. Με τα δικά μου μάτια. Με τις δικές μου εμβόλιμες σκέψεις. Με τις προσωπικές μου μυθοπλαστικές προσθήκες. Γίναμε ένα η Άλμα κι εγώ στο διάστημα που έγραφα αυτό το βιβλίο. Κρυφοκοίταξα μέσα από τον φωτογραφικό της φακό, γεύτηκα τις επιτυχίες και πικράθηκα με τις αποτυχίες της, ερωτεύτηκα, τόλμησα, καινοτόμησα, στάθηκα γενναία απέναντι από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της εποχής: τον Ελευθέριο Βενιζέλο, την Πηνελόπη Δέλτα, τον Κωστή Παλαμά, τον Άγγελο Σικελιανό και την Εύα Πάλμερ, τον βασιλιά Παύλο και τη βασίλισσα Φρειδερίκη, τον Γκέμπελς της ναζιστικής Γερμανίας, την Ίντιρα Γκάντι, τον Αριστοτέλη Ωνάση και τόσους άλλους. Άκουσα τις πολλές και αναίτιες κατηγορίες εναντίον της και τις ξεπέρασα, όπως έκανε κι εκείνη. Γιατί το μόνο που είχε σημασία ήταν η δουλειά της. Η φωτογραφία. Το φως.
Πιστεύω ακράδαντα πως στις φλέβες όλων μας, πέρα από αίμα, κυλάει και φως. Σε άλλους κάπως λιγότερο και σε άλλους αρκετά περισσότερο. Κάποιοι από εμάς είναι αυτόφωτοι και κάποιοι ετερόφωτοι, κάποιοι κατέχουν το φως, κάποιοι το απορροφούν και κάποιοι έχουν την ικανότητα να το ανακλούν στον κόσμο γύρω τους. Κάποιοι λοιπόν είναι το φως και κάποιοι αναζητούν το φως. Το φως είναι και το βασικό συστατικό κάθε φωτογραφίας. Είναι αυτό που ερωτεύεται, ποθεί και αιχμαλωτίζει ο φωτογραφικός φακός, αυτό που καταγράφεται στο φιλμ, αυτό που απεικονίζεται εντέλει στο χαρτί: το παιχνίδι του φωτός με τις σκιές. Αυτό δεν είναι άλλωστε και η ζωή μας όλη; Ο Λέοναρντ Κόεν, ο μεγάλος αυτός τραγουδοποιός, είχε πει κάποτε πως στα πάντα υπάρχει μια ρωγμή και πως από εκεί ακριβώς είναι που μπαίνει το φως.
Μέσα από μια τέτοια ρωγμή γεννήθηκε άλλο ένα αυτόφωτο πλάσμα, η Ελληνόπη, η δεύτερη ηρωίδα μου. Όνομα επινοημένο και μοναδικό, όπως επινοημένη και μοναδική είναι και η ίδια. Τα μαλλιά της άλλωστε είναι (σαν) το ηλιοβασίλεμα. Και όταν η Άλμα και η Ελληνόπη συναντιούνται, τα πάντα γεμίζουν με φως. Γιατί κάποιες φορές δύο δυστυχίες ισούνται με μία ευτυχία στο τετράγωνο. Από φως είναι φτιαγμένες η Άλμα και η Ελληνόπη, από αυτό ήταν φτιαγμένη και η Nelly’s. Από αυτό είναι πλασμένοι άλλωστε όλοι οι… Εραστές του φωτός!
