📚 Διαβάζω το βιβλίο ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

«Αυτό που ήθελα να κάνω σε αυτό το βιβλίο ήταν να αποτυπώσω την αληθινή ψυχολογία ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο περιθώριο».

Έμα Κλάιν

📚 Διαβάζω το βιβλίο ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ της Έμα Κλάιν

Δεν ήξερα πώς να φανταστώ τον Ράσελ. Είχα μόνο το περιορι­σμένο σημείο αναφοράς αντρών όπως ο πατέρας μου ή των αγο­ριών που γλυκοκοίταζα κάθε τόσο. Ο τρόπος που μιλούσαν αυτά τα κορίτσια για τον Ράσελ ήταν διαφορετικός, η λατρεία τους πιο πρακτική και προσγειωμένη, δίχως ίχνος από την παιχνιδιάρικη, κοριτσίστικη λαχτάρα που γνώριζα εγώ. Η βεβαιότητά τους ήταν αδιάσειστη όταν επικαλούνταν τη δύναμη και τη μαγεία του Ρά­σελ, λες και επρόκειτο για κάτι τόσο ευρέως γνωστό και αποδεκτό όσο και οι παλιρροϊκές δυνάμεις της σελήνης ή η τροχιά της γης.

Η Ντόνα είπε ότι ο Ράσελ δεν έμοιαζε με κανένα άλλο αν­θρώπινο ον. Ότι μπορούσε να λαμβάνει μηνύματα από ζώα. Ότι μπορούσε να σε θεραπεύσει με τα χέρια του, να καθαρί­σει από μέσα σου τη σαπίλα με αποτελεσματικότητα χειρουρ­γού που αφαιρούσε όγκο.

«Βλέπει τα πάντα μέσα σου, κάθε πλευρά σου», πρόσθεσε η Ρουζ. Λες κι αυτό ήταν καλό.

Το ενδεχόμενο να τεθώ υπό κρίση υποκατέστησε τις όποιες ανησυχίες ή τα ερωτηματικά που μπορεί να είχα για τον Ράσελ. Σ’ εκείνη την ηλικία, ήμουν, πρώτα και κύρια, αντικείμενο κρι­τικής αποτίμησης, πράγμα που μεταβίβαζε το πάνω χέρι κάθε αλληλεπίδρασης στο άλλο άτομο.

Η υπόνοια του σεξ που περνούσε φευγαλέα από τα πρόσωπά τους όταν μιλούσαν για τον Ράσελ θύμιζε το παραζαλισμένο ύφος της νύχτας του χορού των τελειοφοίτων. Κατάλαβα, χωρίς να μου το πουν ακριβώς, ότι όλες πλάγιαζαν μαζί του. Ο διακανονισμός μ’ έκανε να κοκκινίσω, ήταν για μένα ένα εσωτερικό σοκ. Αλλά δε φαίνονταν να ζηλεύουν η μια την άλλη. «Η καρδιά δεν έχει ιδιο­κτησίες», τιτίβισε η Ντόνα. «Δεν είναι έτσι η αγάπη», είπε, σφίγ­γοντας το χέρι της  Έλεν, ανταλλάσσοντας μαζί της μια ματιά γε­μάτη κρυφό νόημα. Μολονότι η Σούζαν δε συμμετείχε σχεδόν καθόλου στη συζήτηση, παράμερα όπως καθόταν, είδα το ύφος της ν’ αλλάζει στην αναφορά για τον Ράσελ. Μια συζυγική τρυ­φερότητα στο βλέμμα της που ήθελα κι εγώ να νιώσω.

Μπορεί να είχα χαμογελάσει νοερά βλέποντας από τα παρά­θυρα τον γνώριμο ιστό της πόλης να φεύγει πίσω μας, καθώς το λεωφορείο άφηνε τη σκιά κι έμπαινε στη λιακάδα. Είχα μεγαλώ­σει σ’ αυτό το μέρος, είχα τη γνώση του τόσο βαθιά ριζωμένη μέ­σα μου που να μην ξέρω καν τα ονόματα των οδών, βρίσκοντας πάντα τον δρόμο μου με ορόσημα, οπτικά ή μνημειακά. Η γωνία όπου η μητέρα μου είχε στραμπουλήξει τον αστράγαλό της, ντυ­μένη μ’ ένα μοβ σακάκι με ασορτί παντελόνι. Το πρεμνοφυές άλ­σος, με τα δέντρα που πάντα μού έδιναν την ακαθόριστη εντύπωση ότι είχαν τον διάβολο για κηπουρό. Το φαρμακείο με τη σκισμέ­νη τέντα του. Μέσα από το παράθυρο εκείνου του ανοίκειου λεω­φορείου, με την τραχύτητα των παλιών χαλιών κάτω απ’ τα πόδια μου, η γενέτειρά μου φαινόταν ολοκληρωτικά εκκαθαρισμένη από την παρουσία μου. Ήταν εύκολο να την αφήσω πίσω.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η νεαρή συγγραφέας Έμα Κλάιν είδε το πρώτο της βιβλίο, Τα Κορίτσια, να κυκλοφορεί σε 33 χώρες και να ξεπερνά σε πωλήσεις τα 2 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ ήδη προγραμματίζεται η κινηματογραφική μεταφορά του.

Βόρεια Καλιφόρνια, στη διάρκεια του βίαιου τέλους της δεκαετίας του 1960. Στις αρχές του καλοκαιριού, μία μοναχική και ψαγμένη έφηβη, η Ίβι Μπόιντ, βλέπει μια παρέα κοριτσιών στο πάρκο, κι αμέσως σαγηνεύεται από την ελευθερία τους, το αφρόντιστο ντύσιμό τους, την επικίνδυνη αύρα της αμεριμνησίας τους. Η Ίβι δε θ’ αργήσει να υποκύψει στον μαγνητισμό της Σούζαν, ενός μυστηριώδους μεγαλύτερου κοριτσιού, και να παρασυρθεί στους κόλπους μιας σέκτας και του χαρισματικού ηγέτη της που σύντομα πρόκειται να γράψουν ανατριχιαστική ιστορία. Κρυμμένο στους λόφους, το εκτεταμένο, άναρχο και ρημαγμένο ράντσο της σέκτας αποπνέει ζόφο, στα μάτια της Ίβι όμως είναι εξωτικό, συναρπαστικό, γεμάτο δονήσεις –ένα μέρος στο οποίο θέλει απεγνωσμένα να γίνει δεκτή. Καθώς περνάει όλο και περισσότερο χρόνο μακριά από τη μητέρα και τους οικείους ρυθμούς της καθημερινής ζωής της, και με την εμμονική προσκόλλησή της στη Σούζαν να δυναμώνει, η Ίβι αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται ολοένα και πιο κοντά στην αδιανόητη βία, και σ’ εκείνη την κομβική στιγμή στη ζωή ενός κοριτσιού όπου τα πράγματα μπορούν να πάρουν τη χειρότερη δυνατή τροπή.

Το συγκλονιστικό πρωτόλειο μυθιστόρημα της Έμα Κλάιν μαγεύει με την απαράμιλλη γραφή του και καθηλώνει με την κοφτερή σαν ξυράφι, απρόσμενα βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής. Τα Κορίτσια είναι ένα λαμπρό λογοτεχνικό έργο –κι ένα ανεξίτηλο πορτρέτο των κοριτσιών, και των γυναικών που θα μεγαλώσουν να γίνουν.