Το Βιβλιοτρόπιο ήταν ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα, ή μια πραγματικότητα που έγινε όνειρο… Είναι ένας χώρος γεμάτος από την αγάπη του κόσμου και ζεστός από τις κουβέντες μας. Μέσα από το βιβλιοπωλείο προσπαθώ καθημερινά να κάνω τη δική μου αυτοκριτική και σε αυτό συμβάλλει η καθημερινή επαφή και, κάποιες φορές, η τριβή μου με κάθε αναγνώστη ή υποψήφιο αναγνώστη και πελάτη. Η τοπική κοινωνία είναι το Α και το Ω στην εύρυθμη λειτουργία ενός καταστήματος, καθώς η προσωπική επαφή και οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί αυτά τα οχτώ χρόνια του Βιβλιοτρόπιου είναι κάτι αναντικατάστατο, και νιώθω ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη καθημερινά για τους φίλους που έχουμε αποκτήσει με τους οποίους μοιραζόμαστε τα κοινά μας ενδιαφέροντα.
Αν ήταν μεταφορικό μέσο θα ήταν ένα τρένο για να ταξιδεύει με τους φίλους του στα βαγόνια σε εξωτικά αναγνωστικά μέρη. Αν ήταν πουλί θα ήταν ένας γλάρος για να έχει πάντα διάπλατα ανοιχτά τα φτερά του. Αν ήταν γλυκό θα ήταν ένα προφιτερόλ, γιατί απλά είναι το αγαπημένο μας γλυκό! Αν ήταν φιλί θα ταξίδευε από μάγουλο σε μάγουλο… Αν ήταν έκφραση θα ήταν ένα χαμόγελο… Γιατί στο Βιβλιοτρόπιο η χαρά πρέπει να πηγάζει από μέσα μας…
Ποιο βιβλίο των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ ξεχωρίζετε;
Aγαπημένα βιβλία πολλά, πραγματικά θα πω το γραφικό ότι δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω. Και αυτό γιατί η κάθε στιγμή έχει το δικό της φάρμακο – βιβλίο που έρχεται για την ανάταση της ψυχής και της διάθεσης. Αγαπώ, όμως, τον Γιάννη Καλπούζο, με νούμερο ένα για μένα το Ιμαρέτ και εννοείται όλη τη σειρά της Agatha Christie που χάρη στις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ θα μπει «σωστά» στη βιβλιοθήκη μου.
Με αγάπη
Ματίνα Δάμπλια
