Author Archives: Μαριλίτα Χατζημποντόζη

Τα παιδιά χτυπούν το ένα το άλλο. Τα παιδιά μπορεί να δεχτούν βία ή να γίνουν τα ίδια επιθετικά. Κι αυτό πρέπει όλοι μας να το παραδεχτούμε και να το αντιμετωπίσουμε. Τη βία –είτε λεκτική είτε σωματική ή ψυχολογική– τα παιδιά μπορεί να τη βιώνουν και στο σπίτι τους, και να έχουν έτσι υιοθετήσει κι εκείνα αντίστοιχη συμπεριφορά.

Στο σχολείο, η ύπαρξη περιστατικών βίας προκαλεί φόβο σε ευάλωτα παιδιά. Σε ατομικό επίπεδο, διαταράσσει τη ζωή και την ψυχοσύνθεση των παιδιών που εμπλέκονται άμεσα, ιδίως των θυμάτων. Βασική ανάγκη των θυμάτων είναι να νιώσουν υποστήριξη, να νιώσουν ότι θα μιλήσουν και θα εισακουστούν, αλλά και να ενδυναμωθούν, έτσι ώστε να μην αισθάνονται ανασφάλεια και να έχουν τη σιγουριά ότι ο θύτης δε θα τα ξαναπειράξει.

«Κλειδί» στην αντιμετώπιση του φαινομένου και στην άμβλυνση των συνεπειών που μπορεί να έχει η βίαιη συμπεριφορά αποτελεί η συνεργασία και η κοινή δράση οικογένειας και σχολείου. Κι επειδή όλα τα μικρά παιδιά είναι αγνά, μπορούμε να τα «μάθουμε» να μη χτυπούν γιατί ο δυνατός ΔΕΝ είναι αυτός που χτυπά. Η βία ΔΕΝ είναι δύναμη. Δύναμη είναι η τρυφερότητα και η καλοσύνη.

Η συμπεριφορά χτίζεται από την πολύ μικρή ηλικία, γι’ αυτό ΤΩΡΑ είναι η κατάλληλη στιγμή να μάθουμε στα παιδιά μας πως τα χέρια δε χτυπούν, τα χέρια αγκαλιάζουν κι αγαπούν.

Διάβασε το βιβλίο ΔΕ ΧΤΥΠΑΩ εδώ

Συγγραφέας Μαριλίτα Χατζημποντόζη

Εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός

Και τώρα Γυμνάσιουμ! Ο Γιάννης έχει φέτος πολλά να μάθει. Πώς επιβιώνει κανείς στο νέο αυτό σχολείο; Τι σχέση έχουν τα μήλα με τον Αϊνστάιν; Ποια είναι η κυρία Ήβη; Πώς μπορεί κανείς να είναι παραξενομαγνήτης; Πώς λύνει κανείς γρίφους σαν «το μυστήριο της Λίτσας»; Πώς γίνεται μέλος μουσικού συγκροτήματος με όνομα Κίτρινα χαλιά (προσοχή, ο τόνος, παρακαλώ, στο τελευταίο α!); Τι δουλειά έχει ο Πικάσο με μια πίτσα, έναν Ψηλό και έναν Κοντό; Μα το κυριότερο, που θα μάθει στο Γυμνάσιουμ είναι πως πρέπει να είναι ο εαυτός του.

Be you! λοιπόν! Και παρέα με τον Γιάννη, ζήστε τις πιο απίθανες αλά Γυμνάσιουμ περιπέτειες…

Η συγγραφέας του βιβλίου, Μαριλίτα Χατζημποντόζη, μοιράζεται τις σκέψεις της μαζί μας:

«Σας μιλάω για ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ. Σαν φιλόλογος έχω ζήσει από κοντά τι θα πει Γυμνάσιο για αυτή τη φοβερή για εμένα γενιά! Πιστέψτε με, εμείς οι γονείς αγχωνόμαστε πώς θα τα πάει το παιδί μας στα Aρχαία (Oυπς! Είναι έφηβος πια…), αν θα έχει καλούς βαθμούς και, το κυριότερo, αν θα «τρέξει» σωστά η ύλη της Έκθεσης- Έκφρασης, γιατί σε μερικά χρονάκια Πανελλήνιες! Αυτό είναι! Tο φτιάξαμε το πλάνο στο μυαλό μας, περάσαμε και τα χρόνια νερό, τα φορτώσαμε και με την επαγγελματική αποκατάσταση, και τέλος. Μη μου πείτε όμως πως δε θυμάστε εσείς σαν έφηβοι άλλα πράγματα από το Γυμνάσιο… Είμαι σίγουρη πως αυτό που έχει αποτυπωθεί στον καθένα μας δεν είναι οι βαθμοί… Ποιος θυμάται πόσο έγραψε στα Aρχαία, στα Νέα, στη Φυσική… Και έτσι χάνουμε τόσα άλλα πολύτιμα που στριφογυρίζουν στο μυαλό και στην ψυχή ενός εφήβου: τα αθώα πειράγματα, την προσπάθεια να μην είναι πολύ ευαίσθητος και τον καπακώσουν οι άλλοι, την ανασφάλεια μήπως τον κοροϊδεύει κανείς, μήπως δεν αρέσει στα κορίτσια, την επιθυμία του να δείχνει «μεγάλος», τους γονείς που πιέζουν πολύ και δεν ακούν ήρεμα και ψύχραιμα, τις δικές του κλίσεις, το πώς ένιωσε σε εκείνο το πάρτι που πήγε και όχι πόσο έγραψε στο διαγώνισμα, γιατί εκείνο που «έγραψε» μέσα του είναι άλλο. Θέλουμε όμως να το ακούσουμε; Θέλουμε χωρίς στεγανά να ακούσουμε έναν έφηβο; Ε, καλό Γυμνάσιουμ, λοιπόν, με στόχους, χιούμορ και κατανόηση. Μπείτε στον κόσμο του Γυμνάσιουμ! Μόνο κερδισμένοι και πολύ πιο πλούσιοι θα βγείτε!

Σας φιλώ
Μαριλίτα

ΥΓ: Θα μου άρεσε να μοιραστείτε μαζί μου τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας από το βιβλίο στο mail μου marilita.ch@gmail.com

Μέσα από αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια που θα μεταφέρει τα παιδιά σε άλλη χωροχρονική διάσταση, θα γνωρίσουμε τον Γουτεμβέργιο και τη σπουδαία του εφεύρεση που άλλαξε για πάντα τον κόσμο! Ο Γουτεμβέργιος ήταν ο άνθρωπος που εφηύρε την τυπογραφία, η οποία επέτρεπε στον άνθρωπο για πρώτη φορά να αναπαράγει βιβλία σε απεριόριστο αριθμό! Ως γνωστόν, πριν από τη μηχανή του Γουτεμβέργιου υπήρχαν τα χειρόγραφα, τα οποία γράφονταν με ένα φτερό χήνας και ένα μελανοδοχείο. Έτσι όμως δεν είχαν όλοι πρόσβαση στη γνώση – μόνο οι βασιλιάδες…

Τώρα όμως όλα άλλαξαν! Μα πράγματι άλλαξαν; Tι θα γινόταν άραγε αν ένας όχι και τόσο έξυπνος εφευρέτης, ονόματι Ξύλος Απελέκητος, έβαζε στόχο της ζωής του να κλέψει το μηχάνημα του Γουτεμβέργιου; Πώς θα δελεάσει τους κατοίκους να τον ακολουθήσουν στον Βόρειο Απελέκητο Ωκεανό του;

Όλα αυτά κι άλλα πολλά καλείται να ανακαλύψει ο μικρός Μάγιο, που μια μέρα θα τρυπώσει μαγικά μέσα στις σελίδες του βιβλίου, θα «βουτήξει» μέσα στη θάλασσα των λέξεων και θα επισκεφθεί ο ίδιος προσωπικά τον Γουτεμβέργιο για να γίνει ο πολύτιμος βοηθός του σε μια περιπέτεια-ταξίδι με μυστικούς κωδικούς, βασιλιάδες και ιππότες! Και κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία μας – ή μάλλον τώρα μόλις άρχισε…

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ποιος είναι ο Μάγιο; Μάγος σίγουρα δεν είναι, μα μαγικά κάνει! Περνάει τη μαγική του πύλη και φτάνει στον πλανήτη του Γουτεμβέργιου! Ποιος θέλει να κλέψει το μελάνι για να μην τυπώνονται πια βιβλία; Πού πέφτει ο Βόρειος Απελέκητος Ωκεανός; Θα καταφέρει ο Μάγιο να βρει τον μυστικό κώδικα που οδηγεί στο εργαστήριο του Γουτεμβέργιου και να σώσει τους κατοίκους του πλανήτη από τα ύπουλα σχέδια του Ξύλου Απελέκητου; Τελικά, ποια είναι τα «Mαγικά ταξίδια του Μάγιο»;

Ο λόγος που ήθελα να γράψω αυτό το βιβλίο είναι ένας και βασικός. Οι απεριόριστες δυνατότητες που υπάρχουν στις προσχολικές ηλικίες. Η μουσειακή παιδεία δεν είναι μία έννοια που αφορά τις μεγαλύτερες ηλικίες και μόνο. Ο χώρος του μουσείου δεν είναι ακαταλαβίστικος και βαρετός για ένα παιδί. Μπορεί όχι μόνο να μάθει, αλλά κυρίως να ευχαριστηθεί και να παίξει! Ναι! να παίξει, γιατί το παιχνίδι έχει πολλές εκφάνσεις και είναι και ο καλύτερος παιδαγωγικά τρόπος για να κατανοηθούν έννοιες αφηρημένες στην γνωστική αντίληψη του μικρού παιδιού, όπως Αρχαιολογία, εκθέματα, μουσειοπαιδαγωγός κ.α..

Μια μέρα στο μουσείο μπορεί να γίνει ένα ταξίδι στο χρόνο που να κάνει τα παιδιά να θέλουν να γνωρίσουν τους μουσειακούς θησαυρούς της χώρας μας, οι οποίοι τυγχάνει να είναι και πολλοί και διαφορετικοί!

Μια μέρα στο μουσείο μπορεί να γίνει έμπνευση, έναυσμα να φτιάξουν και οι ίδιοι οι μικροί αυτοί θησαυροί, τους δικούς τους αντίστοιχα! Όπως ο ήρωας του βιβλίου, ο μικρός Φειδίας, έφτιαξε τον δικό του αμφορέα! Άλλωστε δεν υπάρχουν ωραιότερα παιχνίδια, από αυτά που δημιουργούν τα ίδια τα παιδιά.

Μια μέρα στο μουσείο, μπορεί να έχει περιπέτεια, χιούμορ, αλλά και γνώσεις που δεν προέρχονται από κάποια καταναγκαστική μάθηση, αλλά από ένα βιωματικό παιχνίδι!

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ λοιπόν και πολλές πολλές επόμενες!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

O μικρός Φειδίας πάει στο μουσείο! Όμως τι μπορεί να δει σε ένα τέτοιο μέρος και τι ακριβώς θα κάνει; Δεν έχει ξαναπάει ποτέ! Θα είναι βαρετά ή μήπως τον περιμένουν εκεί η καλή νεράιδα Αρχαιολογία, οι εννιά Μούσες και οι πολύτιμοι θησαυροί για να του χαρίσουν απρόβλεπτες εκπλήξεις;