Αντίπαλοι στην αγάπη

Σε μια παρουσίαση βιβλίου μου ήταν που με πλησίασε ο Άγγελος. Γιος μιας καλής μου φίλης και υπέροχο παλικάρι.

Θυμάμαι ακόμη τα λόγια που μου είπε τότε.

«Σ’ ευχαριστώ, Πένυ! Είσαι η αιτία που άρχισα να διαβάζω ξανά έπειτα από καιρό τους Έλληνες συγγραφείς. Μα… έχω μια ερώτηση. Γιατί στα περισσότερα βιβλία το θύμα είναι πάντα η γυναίκα; Πιστεύεις ότι πάντα ο άντρας είναι ο θύτης, ενώ η γυναίκα είναι το μόνιμο θύμα;»

Αυτό ήταν. Όργωσε το χωράφι του μυαλού μου με την ερώτησή του κι έβαλε μέσα τον σπόρο του.

Ο καρπός αυτής της προσπάθειας είναι το βιβλίο ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Κι επειδή ο γεωργός που φύτεψε την ιδέα είναι ο… ηθικός αυτουργός του βιβλίου, σε έναν από τους ήρωές μου, που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία, έδωσα το όνομά του.

Άργησε να καρπίσει: στο μεσοδιάστημα εκδόθηκαν άλλα βιβλία που είχαν προτεραιότητα. Όμως η σκέψη δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου.

Κάθε ιδέα θέλει τον χρόνο της κι ένιωσα πριν από λίγους μήνες πως είχε έρθει αυτός ο χρόνος για να καταπιαστώ με το θέμα του βιβλίου που ομολογουμένως ενέχει κάποιο ρίσκο. Τολμώ όμως να πάρω αυτό το ρίσκο. Τα συμπεράσματα, δικά σας.

Είναι ένα βιβλίο που το αγάπησα πολύ και με βοήθησε πολύ. Είδα σε κάθε γυναικείο ρόλο ένα μέρος του εαυτού μου.

Είδα σε κάθε ανδρικό ρόλο κάθε άντρα που υπήρξε και υπάρχει στη ζωή μου. Και ήταν πολλοί, μα… μην πάει ο νους σας στο πονηρό.

Γεννήθηκα οκτώ χρόνια μετά το τελευταίο παιδί της οικογένειάς μου κι έπεσα πάνω σε έξι άντρες.

Ένας πατέρας, τέσσερα αδέλφια κι ένας ανιψιός για αρχή ήταν πολλοί για ένα κορίτσι, δε νομίζετε; Άθελά τους υπήρξαν τα πρώτα δείγματα της μελέτης μου.

Μου έμαθαν πολλά και τους έμαθα καλά. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη αν με έμαθαν εκείνοι, διότι, ως γνωστόν, κανένας άντρας δεν κατάλαβε ποτέ πώς λειτουργεί το γυναικείο μυαλό. Και δεν είναι λόγια δικά μου, είναι δικά τους.

Μου έμαθαν να αγαπάω τη μουσική, το διάβασμα, τη δημοκρατία και… το ποδόσφαιρο. Και όσο μεγάλωνα τόσο και πλήθαιναν οι άντρες που έμπαιναν στη ζωή μου.

Τους συνάντησα στον ρόλο του πατέρα, του αδελφού, του συμμαθητή, του δασκάλου, του φίλου, του συζύγου, του γιου, του γαμπρού, του προϊσταμένου, του υφισταμένου και σε τόσους άλλους ακόμα.

Έπειτα από τόσα χρόνια σπουδής κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Ένας άντρας μπορεί να είναι και θύμα – όχι μόνο θύτης. αλλά και μια γυναίκα μπορεί να καταπιέσει, να επηρεάσει, να κακοποιήσει έναν άντρα – και όχι μόνο με έναν τρόπο.

Η καταπίεση-κακοποίηση μπορεί να είναι λεκτική, συναισθηματική, εγκεφαλική, σεξουαλική, οικονομική, ακόμα και ξεκάθαρα σωματική, όσο κι αν ακούγεται περίεργο.

Η πρόθεσή μου δεν είναι να παίξω τον δικηγόρο ή τον ψυχαναλυτή· ούτε τις γνώσεις έχω ούτε την επιστημονική κατάρτιση. Όμως μέσα από τις ιστορίες μου είναι σίγουρο πως θα δούμε τον εαυτό μας, τον γείτονα, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Οι ήρωες των βιβλίων είναι ο καθρέφτης μας.

Αγαπώ τους άντρες και το δείχνω μέσα από αυτό το βιβλίο. Αγαπώ, ως γυναίκα, και το φύλο μου και επίσης το δείχνω.

Στο αρχέγονο παιχνίδι μεταξύ αντρών και γυναικών θα ήθελα το αποτέλεσμα να είναι ισόπαλο και αυτός είναι ο λόγος που τους έβαλα ξανά στο παιχνίδι.

Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από εσάς. Τους αναγνώστες. Πρόσφατα μπήκε στη ζωή μου κι άλλος ένας άντρας: ο εγγονός μου. Σε αυτόν αφιερώνω αυτό το βιβλίο, με την ευχή, μεγαλώνοντας, να γίνει ένας καλός και δίκαιος άνθρωπος.