«Όλοι έχουμε τις στιγμές λάμψης και δόξας».
Η αγνή παιδική ηλικία ‒δυσάρεστη και αστεία, οδυνηρή και ευχάριστη‒ ενέπνευσε τον αγαπημένο παραμυθά της Μεγάλης Βρετανίας, Ρόαλντ Νταλ. Το Αγόρι μιλάει για μια εποχή που χάθηκε με το ξέσπασμα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.
Το Αγόρι, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1984, είναι μια αστεία, διορατική και κάποιες στιγμές αποκρουστική ματιά στη ζωή των παιδικών χρόνων του Ρόαλντ Νταλ. Σε αυτό το βιβλίο μάς περιγράφει τις εμπειρίες του στο σχολείο στην Αγγλία, τον ειδυλλιακό παράδεισο των καλοκαιρινών του διακοπών στη Νορβηγία, καθώς και τις απολαύσεις και τους πόνους που βίωσε στο τοπικό ζαχαροπλαστείο, στο Λάνταφ της Ουαλίας.
Η ιστορία του πώς ο Ρόαλντ κατέληξε να γράψει το Αγόρι είναι σχεδόν μια ιστορία από μόνη της. Ξεκίνησε με τις Μάγισσες. Σε ένα προσχέδιο αυτού του βιβλίου, το οποίο μιλά για ένα ανώνυμο αγόρι με μια Νορβηγίδα γιαγιά ως αφηγήτρια, υπήρχαν τρία κεφάλαια που ανέλυαν με λεπτομέρεια την παιδική ηλικία του αγοριού. Αυτά τα κεφάλαια αντλούνταν από τις μνήμες του Νταλ. Έτσι το αγόρι στις Μάγισσες είχε πολλά κοινά με τον συγγραφέα του.
Ένας επιμελητής, ο Στίβεν Ρόξμπουργκ, που συνεργαζόταν την εποχή εκείνη με τον Ρόαλντ, πίστευε ότι αυτά τα τρία κεφάλαια ανήκαν κάπου αλλού. Πρότεινε στον Ρόαλντ να τα χρησιμοποιήσει ξανά σε ένα βιβλίο για τη δική του παιδική ηλικία. Ο Ρόαλντ δεν ήθελε να γράψει μια αυτοβιογραφία, αλλά σκέφτηκε ότι αυτή ήταν μια πολύ καλή ιδέα. Όπως δήλωσε ο ίδιος στην εισαγωγή στο Αγόρι: «Το βιβλίο αυτό δεν είναι αυτοβιογραφία. Ποτέ δε θα έγραφα την ιστορία του εαυτού μου. Από την άλλη, σε όλη τη διάρκεια των παιδικών μου χρόνων στο σχολείο και αμέσως μετά, μου συνέβησαν ορισμένα πράγματα που ποτέ δεν ξέχασα».
Έτσι, έναν χρόνο μετά από τις Μάγισσες, κυκλοφόρησε το Αγόρι, με τις ιστορίες για τους απαίσιους νταήδες, τις περιπέτειες στην Αφρική και τη στριμμένη φοβερή κυρία Πράτσετ.
