7 Πράγματα που κάνει ένα παιδί και …ανεβάζει τη μάνα του στα κάγκελα!!!

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού, και η μαμά στα κάγκελα! Θα με ρωτήσεις: «Είναι άσχημα τα κάγκελα;» «Καθόλου», θα σου απαντήσω, «γιατί αν σου πετύχει το κάγκελο, μπορεί να φορεθεί και στο δεξί σαν κόσμημα!» Πάντως, αυτή την εποχή ΔΕΝ υπάρχει γυναίκα-μάνα που να ΜΗΝ είναι στα κάγκελα.

Κάτι η κρίση η οικονομική, κάτι η κρίση η ψυχολογική, κάτι η κρίση «Με πιάνει κρίση γενικώς», δεν έχεις αντοχές, βρε αδερφέ. Γιατί, πόσα να αντέξεις κι εσύ; Πόσα; Να αντέξεις τους φόρους, να αντέξεις του λογαριασμούς, να αντέξεις το ότι, μπαίνεις στο μετρό, και ο μόνος που σου χαμογελάει είναι ένας κύριος από απέναντι που έχει πάθει εγκεφαλικό και απλώς έχει στραβώσει το στόμα του;

Αχχχ… Να τα παλεύεις όλα, και να έχουν τον απάλευτο, και να έχεις και το βλαστάρι. Τι θυσίες κάνεις μέχρι να πάρει το Νομπέλ και να σε ευχαριστήσει ώστε να αποθεωθείς επιτέλους ως μάνα, που σου κάνει τα νεύρα κορδέλες, σου τα πλέκει με το τσιγκελάκι και σε αποτελειώνει με το πιο αθώο ύφος του κόσμου.

Έλα να πούμε τον πόνο μας αντάμα, να βρούμε παρηγοριά. Ο λευκός μαμαδομανδύας που δένει πίσω με ωραιότατο φιόγκο θα φορεθεί πολύ και φέτος!

7 (τουλάχιστον) πράγματα που κάνει ένα παιδί και σε αποτελειώνουν!

1. ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ

Όλα μπορώ να τα αντέξω (λέμε τώρα), αλλά την γκρίνια δεν την αντέχω.

«Γιατίιιιι;» «Το θέλωωωωω!» «Σε πέντε λεπτάαααα!» «Σε λίγοοοοο!» «Η μαμά του Παναγιώτη είναι πιο καλήηηηη!» «Η μαμά της Λυδίας είναι πιο καλήηηηη!» «Άσε μεεεεε!» Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια, να το σκάσεις, να πας να κρυφτείς σ’ ένα περίπτερο και να τις φας όλες τις σοκολάτες, να μην αφήσεις σοκοφρέτα ούτε για δείγμα. Αυτή η καλή κυρία που τη βγάζουν με τον γερανό, εκατό κιλά και βάλε, είναι φίλη σας; Όχι άλλη γκρίνια! Στα γόνατα πέφτω και παρακαλάω, αλλά αν μπορούσε κανείς να ακούσει την παράκλησή μου, θα είχα άλλη τύχη…

2. ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ Ή ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

«Φάε». «Δεν τρώω!» «Μην τρως, έχεις φάει τα πάντα». «Κάνεις κακό στην υγεία σου, είσαι πολύ αδύνατο». «Κάνεις κακό στην υγεία σου, έχεις παχύνει πολύ». Φέρε το γιαούρτι με το μέλι και την μπάρα δημητριακών, φέρε και τη Merenda πάνω στο ψωμί με βούτυρο. Διατροφή σωστή και υπομονή. Εμάς, κυρία μου, η μάνα μου μας έκανε ένα φαΐ. «Αυτό έχει, κι αν το θες». Και τώρα: «Έλα, Αντώνη μου… Αν το φας/δεν το φας, θα σε πάω εγώ στο λούνα παρκ, να σε κουνάω ένα μισάωρο χωρίς σταματημό, κι ας μ’ έχει πεθάνει η μέση μου από το πρωί!» Άτιμη παλιοκοινωνία…

3. ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Θέλει να δει τον Μπομπ Σφουγγαράκι, την Πέπα, το The Voice, τις ειδήσεις, την ελληνική ταινία, το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών στη Ζιμπάμπουε, θέλει να δει τα πάντα προκειμένου να ΜΗΝ κοιμηθεί. Πόσα νανουρίσματα μπορείς να τραγουδήσεις όταν είναι μωρό; «Τρέχωωωωω και οδηγώωωωω στην Αττική Οδό…» Να μπω στο αμάξι και να φύγω μακριά, να μείνω ξάγρυπνη για πάντα, εγώ και ο κόμης Δράκουλας. «Κοιμήσου, αγάπη μου… Έχω να πάω και στη δουλειά αύριο, που θα με διώξουν στο τέλος. Και, άτιμη κρίση, θα ξενυχτάω στα φανάρια να πουλάω ηρεμιστικά!»

4. ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΟΥ

Αμαξάκια, κουκλίτσες, πατίνια, μπάλες, ένα σπίτι μέσα στα παιχνίδια, όλο τα μαζεύει κι όλο τον αμάζευτο έχουν. Και ακόμα, μαρκαδόροι, μπίλιες, επιτραπέζια. Αν είχα ένα ευρώ για κάθε πεντάευρο χαμένο από τη Monopoly, θα είχα γίνει εκατομμυριούχος. Αλλά πού θα πάει… Δε θα μεγαλώσει, δε θα κάνει δικό του σπίτι, δε θα κάνει δικά του παιδιά; Έλα, όμως, που εγώ ΔΕ θα ζω να τα δω. Θα τα έχω τινάξει πριν την ώρα μου, θα έχω πετάξει μακριά, σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει!

5. ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ

Αχχχ… Το δικό μου το παιδί και να ΜΗ διαβάζει; Που εγώ διάβαζα δέκα εξωσχολικά βιβλία την εβδομάδα; Και ήμουν άριστη μαθήτρια και απουσιολόγος και σημαιοφόρος και όλα τα εις -ορος. Και τώρα, με τον ορό στο χέρι, να τρέχω δεξιά και αριστερά στο σπίτι και να ουρλιάζω: «Αν δε διαβάσεις, θα πεθάνωωωωω! Πώς θα γίνεις χρήσιμος στην κοινωνίααααα;» Και να σκέφτομαι, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, πως αν διαβάσει πολύ και διαπρέψει, θα φύγει στο εξωτερικό, άτιμη κρίση, και θα αφήσει μόνη τη μανούλα. Θα πεθάνω όπως και να το δεις το θέμα, αλλά διάβασε την, έστω και μία φορά, τη ρημάδα την ιστορία!

6. ΣΥΝΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ

Που ΕΓΩ τα κάνω όλα, και ύστερα αυτοί γίνονται παρεάκι και με ειρωνεύονται! ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ. Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, κι αν τους ξανακάνω εγώ γλυκό κορμό, που τρελαίνονται να τον τρώνε, να μου τρυπήσεις τη μύτη. Αρκετά μέχρι εδώ, φτάνει!

7. ΔΕ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΤΟ ΦΙΛΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ

Αχχχ… Να τα έχεις κάνει όλα γι’ αυτό, να έχεις κάνει τα πάντα. Να έχεις αφήσει στην άκρη το όνειρό σου να γίνεις αστροναύτης σ’ ένα ασημί γυαλιστερό διαστημόπλοιο ώστε να εξερευνήσεις το σύμπαν, κι αυτό να σου λέει: «ΜΕΓΑΛΩΣΑ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!» Αχχχ… Τι παιχνίδια μού παίζει η ζωή!

Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες!

Έλα, πες μου κι εσύ τα δικά σου, δε σε ακούει κανένας! Τι σε «φρικάρει» περισσότερο από αυτά που κάνει το βλαστάρι σου; Για πες…

Πρέπει οπωσδήποτε να γίνεις μάνα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από τη μητρότητα, σου λένε οι άλλες μάνες προτού μπεις στο κλαμπ, και σε κάνουν να αναρωτιέσαι: «Εγώ πότε θα γίνω μάνα; Πότε επιτέλους θα αποκτήσω μωρό;»

Καλά, δεν ξέρεις τι χάνεις, συνεχίζουν με χαμόγελο. Η εγκυμοσύνη είναι υπέροχη εμπειρία, η γέννα παιχνιδάκι και το μωρό σου θα είναι άγγελος. Θα έχεις και τον άντρα σου να σε βοηθάει στα δύσκολα! Κι όσο για τη δουλειά σου; Μην ανησυχείς, βρε κουτό. Όλα συνδυάζονται αν το θέλεις!

Μια συνωμοσία ροζ πανευτυχίας που ξεσκεπάζεται όταν, δυστυχώς, είναι πια πολύ αργά. Όταν έχεις αποκτήσει μια τεράστια κοιλιά σαν φάλαινα, όταν γεννάς, αν και θα προτιμούσες να πατήσεις σε αναμμένα κάρβουνα, και όταν το μωρό ουρλιάζει ρυθμικά, σε κοιτάζει με αγωνία και εσύ αδυνατείς να καταλάβεις τι θέλει από σένα! Κι όλα αυτά την ώρα που η στρίγκλα διευθύντριά σου απαιτεί τα πάντα, ενώ ο στοργικός πατέρας σφυρίζει αδιάφορα!

Ένα διαχρονικό βιβλίο, που καταρρίπτει τον μύθο της ιδανικής μητέρας, της υπέροχης συζύγου και της τέλειας εργαζόμενης. Οι «αληθινές» γυναίκες έχουν μαύρους κύκλους στα μάτια, δε χωράνε μετά τη γέννα στο καλό τους τζιν και τα νεύρα τους είναι μονίμως χάλια, γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει… τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες!

Επανέκδοση του βιβλίου «Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες» (Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2005)