1. ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ
Όλα μπορώ να τα αντέξω (λέμε τώρα), αλλά την γκρίνια δεν την αντέχω.
«Γιατίιιιι;» «Το θέλωωωωω!» «Σε πέντε λεπτάαααα!» «Σε λίγοοοοο!» «Η μαμά του Παναγιώτη είναι πιο καλήηηηη!» «Η μαμά της Λυδίας είναι πιο καλήηηηη!» «Άσε μεεεεε!» Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια, να το σκάσεις, να πας να κρυφτείς σ’ ένα περίπτερο και να τις φας όλες τις σοκολάτες, να μην αφήσεις σοκοφρέτα ούτε για δείγμα. Αυτή η καλή κυρία που τη βγάζουν με τον γερανό, εκατό κιλά και βάλε, είναι φίλη σας; Όχι άλλη γκρίνια! Στα γόνατα πέφτω και παρακαλάω, αλλά αν μπορούσε κανείς να ακούσει την παράκλησή μου, θα είχα άλλη τύχη…
2. ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ Ή ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
«Φάε». «Δεν τρώω!» «Μην τρως, έχεις φάει τα πάντα». «Κάνεις κακό στην υγεία σου, είσαι πολύ αδύνατο». «Κάνεις κακό στην υγεία σου, έχεις παχύνει πολύ». Φέρε το γιαούρτι με το μέλι και την μπάρα δημητριακών, φέρε και τη Merenda πάνω στο ψωμί με βούτυρο. Διατροφή σωστή και υπομονή. Εμάς, κυρία μου, η μάνα μου μας έκανε ένα φαΐ. «Αυτό έχει, κι αν το θες». Και τώρα: «Έλα, Αντώνη μου… Αν το φας/δεν το φας, θα σε πάω εγώ στο λούνα παρκ, να σε κουνάω ένα μισάωρο χωρίς σταματημό, κι ας μ’ έχει πεθάνει η μέση μου από το πρωί!» Άτιμη παλιοκοινωνία…
3. ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ
Θέλει να δει τον Μπομπ Σφουγγαράκι, την Πέπα, το The Voice, τις ειδήσεις, την ελληνική ταινία, το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών στη Ζιμπάμπουε, θέλει να δει τα πάντα προκειμένου να ΜΗΝ κοιμηθεί. Πόσα νανουρίσματα μπορείς να τραγουδήσεις όταν είναι μωρό; «Τρέχωωωωω και οδηγώωωωω στην Αττική Οδό…» Να μπω στο αμάξι και να φύγω μακριά, να μείνω ξάγρυπνη για πάντα, εγώ και ο κόμης Δράκουλας. «Κοιμήσου, αγάπη μου… Έχω να πάω και στη δουλειά αύριο, που θα με διώξουν στο τέλος. Και, άτιμη κρίση, θα ξενυχτάω στα φανάρια να πουλάω ηρεμιστικά!»
4. ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΟΥ
Αμαξάκια, κουκλίτσες, πατίνια, μπάλες, ένα σπίτι μέσα στα παιχνίδια, όλο τα μαζεύει κι όλο τον αμάζευτο έχουν. Και ακόμα, μαρκαδόροι, μπίλιες, επιτραπέζια. Αν είχα ένα ευρώ για κάθε πεντάευρο χαμένο από τη Monopoly, θα είχα γίνει εκατομμυριούχος. Αλλά πού θα πάει… Δε θα μεγαλώσει, δε θα κάνει δικό του σπίτι, δε θα κάνει δικά του παιδιά; Έλα, όμως, που εγώ ΔΕ θα ζω να τα δω. Θα τα έχω τινάξει πριν την ώρα μου, θα έχω πετάξει μακριά, σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει!
5. ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
Αχχχ… Το δικό μου το παιδί και να ΜΗ διαβάζει; Που εγώ διάβαζα δέκα εξωσχολικά βιβλία την εβδομάδα; Και ήμουν άριστη μαθήτρια και απουσιολόγος και σημαιοφόρος και όλα τα εις -ορος. Και τώρα, με τον ορό στο χέρι, να τρέχω δεξιά και αριστερά στο σπίτι και να ουρλιάζω: «Αν δε διαβάσεις, θα πεθάνωωωωω! Πώς θα γίνεις χρήσιμος στην κοινωνίααααα;» Και να σκέφτομαι, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, πως αν διαβάσει πολύ και διαπρέψει, θα φύγει στο εξωτερικό, άτιμη κρίση, και θα αφήσει μόνη τη μανούλα. Θα πεθάνω όπως και να το δεις το θέμα, αλλά διάβασε την, έστω και μία φορά, τη ρημάδα την ιστορία!
6. ΣΥΝΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
Που ΕΓΩ τα κάνω όλα, και ύστερα αυτοί γίνονται παρεάκι και με ειρωνεύονται! ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ. Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, κι αν τους ξανακάνω εγώ γλυκό κορμό, που τρελαίνονται να τον τρώνε, να μου τρυπήσεις τη μύτη. Αρκετά μέχρι εδώ, φτάνει!
7. ΔΕ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΤΟ ΦΙΛΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ
Αχχχ… Να τα έχεις κάνει όλα γι’ αυτό, να έχεις κάνει τα πάντα. Να έχεις αφήσει στην άκρη το όνειρό σου να γίνεις αστροναύτης σ’ ένα ασημί γυαλιστερό διαστημόπλοιο ώστε να εξερευνήσεις το σύμπαν, κι αυτό να σου λέει: «ΜΕΓΑΛΩΣΑ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!» Αχχχ… Τι παιχνίδια μού παίζει η ζωή!
Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες!
Έλα, πες μου κι εσύ τα δικά σου, δε σε ακούει κανένας! Τι σε «φρικάρει» περισσότερο από αυτά που κάνει το βλαστάρι σου; Για πες…
