5 πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις στη Γιορτή της Μητέρας

Η Γιορτή της Μητέρας. Τι τραβάμε κι εμείς οι εορτάζουσες μάνες! Χρόνια μας πολλά και… γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια!

Ναι, βρε, ήρθε και πάλι η γιορτή της μανούλας. Με λουλούδια –ναι, φέρε μου μια γλάστρα, δεν έχω να ποτίζω αρκετές, να προστεθεί και άλλη μία στη σειρά–, με γλυκά –ναι, να δω πώς θα βγω το καλοκαίρι στην παραλία, θα βάλω τη γλάστρα μπροστά να κρύψω την κοιλιά–, χωρίς κοσμήματα, δεν το συζητώ, έχουμε κρίση, κρίση με πιάνει κρίση και «άντε, μωρέ γυναίκα, που γιορτάζεις, φτιάξε ένα ωραίο φαγητό και στρώσε το τραπέζι να το απολαύσουμε!» ΝΑΙ, «μαμά, φτιάξε κι ένα παγωτό, καλοκαίριασε», φτιάξε και μια τούρτα και μια σπανακοτυρόπιτα έτσι για να μας βρίσκονται!

Γιορτή της Μητέρας σου λένε και τρέχουν όλοι χαρούμενοι γύρω γύρω από το εντελώς κουρασμένο κορμί μου και το ως και σε κατάσταση παράκρουσης μυαλό μου. Μωρέ, η γιορτή του τυραννόσαυρου λέω εγώ, που όπως εξαφανίστηκε αυτός,  ανήμερα της μέρας της γιορτής του, έτσι θα εξαφανιστώ κι εγώ και θα με ψάχνουν! «Το φαγητό είναι στον φούρνο κι εγώ στη Χαβάη, φιλιά, η μαμά σας».

Γι’ αυτό τη μέρα αυτή εγώ ΔΕ θα κάνω ΤΙΠΟΤΑ· σας το λέω, σας το τονίζω και σας το υπογράφω. Θα τους κοιτάζω όλους με άδειο βλέμμα και όταν με κοιτάνε κι αυτοί θα παριστάνω το κορόιδο. Και ΔΕ θα κάνω και καμιά από τις δουλειές που με φρικάρουν σε καθημερινή βάση. Ενημερώνω τα πλήθη για να μην έχουμε προβλήματα και μην ακούσω πως γκρινιάζω, γιατί θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα.

Μάλιστα, έκανα και λίστα, γιορτή ξε-γιορτή αλλά η λίστα λίστα, γιατί πάνω απ’ όλα είμαι οργανωμένη. Διαβάστε λοιπόν ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ στη Γιορτή της Μητέρας και χαμογελάστε μ’ αυτή την εξομολόγηση ψυχής, γιατί πόσο να αντέξω να τα σκέφτομαι όλα μόνη μου; Ε; Μωρέ, εγώ θα τα μοιραστώ μαζί σας και ο Θεός μαζί μας! Μαζί μας! (Λέω να πάρω τα βουνά με τη γλάστρα και τα γλυκά στο χέρι, αλλά μετά ποιος θα μαζέψει τα… αμάζευτα; Φαντάζεσαι να αφήσω την τελευταία μου πνοή πάνω από την εορτάζουσα σιδερώστρα;)

1. ΔΕ ΘΑ ΣΙΔΕΡΩΣΩ

«Κι είχε ένα σίδερο μ’ ατμό και λίγο ιδρώτα στον λαιμό, Κυριακή απόγευμα στην άκρη της κουζίνας». Μην ακούσω «γυναίκα, δεν έχω σιδερωμένο πουκάμισο για αύριο». Αδιαφορώ, γιορτάζω και το διασκεδάζω, θα διαβάσω τα Απομεινάρια μιας μέρας που είναι πάντα επίκαιρο και τόσο χαρούμενο βιβλίο, θα φάω μια μεγάλη σοκολατίνα και θα χορέψω τον χορό της βροχής πάνω από τη σιδερώστρα που είναι φίλη μου και τόσα έχουμε περάσει παρέα!

2. ΔΕ ΘΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΩ

«Τι να μαγειρέψω σήμερα για να σας ευχαριστήσω;»
«Δεν ξέρω».
«Φτιάξε κάτι νόστιμο».
«Μη μας ζαλίζεις. Κάνε ό,τι θέλεις».

Ε λοιπόν, ΔΕ θέλω τίποτα και δε θα φτιάξω τίποτα. Θα παραγγείλω σουβλάκια απ’ έξω γιατί και οι σουβλατζήδες κλέφτες θα γίνουν; Κι αυτοί μανούλες που γιορτάζουν έχουν και πρέπει να τους στηρίξουμε αυτή τη μέρα, με κάθε δυνατό τρόπο!

3. ΔΕ ΘΑ ΒΑΛΩ/ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΠΙΑΤΑ ΣΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ

Αυτό το θρίλερ! Βάλε τα πιάτα, τα πιρούνια, τα μαχαίρια, τα ποτήρια, όλα στη σειρά, όλα τακτοποιημένα στο πλυντήριο γιατί ναι, και στη Γιορτή της Μητέρας θα πρέπει αυτοί να φάνε, έστω ένα βραδινό, κι εγώ να πλύνω. Και μετά πάλι σαν ρομπότ, βγάλε τα πιάτα, τα ποτήρια, τα μαχαιροπίρουνα από μέσα. ΟΧΙ, δε θα το κάνω. Θα πάω βόλτα με την κολλητή μου και θα φάω κι άλλη σοκολατίνα, γιορτάζω και ΔΕ μετράω θερμίδες, και μετά θα πάω σινεμά, να δω μια κουλτουριάρικη γαλλική ταινία, γιατί αν ξαναδώ Μπομπ Σφουγγαράκη, θα τα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα και θα ησυχάσω μια και καλή και για πάντα!

4. ΔΕ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Γιατί πρέπει ΚΑΘΕ μέρα να διαβάζω ΕΓΩ τα παιδιά για το σχολείο; Γιατί η Γη είναι στρογγυλή και όχι τετράγωνη, πουά με ολίγον τρίγωνο κιτρινάκι; Θα ξυπνήσω μια μέρα και θα κυνηγάω τους καθηγητές στο πανεπιστήμιο να βοηθήσουν τα παιδιά μου να περάσουν τα μαθήματα και θα θυμάμαι τι ωραία που περνάγαμε τότε στη Γιορτή της Μητέρας που, στο κάτω κάτω, τι να πρωτοπρολάβουν να κάνουν κι αυτά τα παιδιά χωρίς τη μάνα τους από δίπλα;!

5. ΔΕ ΘΑ ΜΑΖΕΨΩ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Βλέπω στις ταινίες –μάστιγα ο κινηματογράφος!– υπέροχα, πανέμορφα, χαμογελαστά παιδιά να συμμαζεύουν το δωμάτιό τους όταν γιορτάζει η μανούλα τους. Πιο ιδανικά, δε, δεν κάνουν ποτέ χαμό στο δωμάτιό τους. Και αναρωτιέμαι: Τι λάθος έχω κάνει εγώ και γιατί ποτέ δεν παίζω στη σωστή υπερπαραγωγή; ΟΧΙ. Σήμερα θα τα αφήσω όλα στην τύχη τους. Θα πάρω τον σκύλο και θα πάμε μια βόλτα με τα πόδια μέχρι τα…Τρίκαλα, έτσι, για να τους λείψουμε και λίγο, βρε αδελφέ!

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια… Δε φταίω εγώ που μουρμουρίζω, έτσι με σχεδίασαν!

Γιορτή της Μητέρας με λουλούδια και γλυκά και εντάξει, μπορεί να γκρινιάζουμε εδώ μεταξύ μας, γιατί αν δεν τα πούμε και μεταξύ μας πώς θα βγει η μέρα, αλλά εκεί έξω, κάτω από τον λαμπρό ήλιο και μέσα στην αγκαλιά των παιδιών μας, η αλήθεια είναι πως τα ξεχνάμε όλα! Ναι, μωρέ! Με ένα τους χάδι και ένα χαμόγελο, με ένα γλυκόλογο, η ζωή μας αποκτά αληθινή αξία και νόημα. Κι αν αναφωνούμε με καημό «Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες!», το μόνο που θέλουμε πραγματικά είναι να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Αγάπη και τρυφερότητα. Γι’ αυτό να μας αγαπάτε και να μας χαίρεστε.

Χρόνια μας πολλά! Μάνα είναι μόνο μία και ο μπακλαβάς γωνία, έναν μπακλαβά τον έτρωγα τώρα, έτσι για να το ξαναγιορτάσω και να γλυκαθώ!

Χρόνια μας πολλά, μαμάδεεεςςς!

Λίγα λόγια για το βιβλίο 

Πρέπει οπωσδήποτε να γίνεις μάνα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από τη μητρότητα, σου λένε οι άλλες μάνες προτού μπεις στο κλαμπ, και σε κάνουν να αναρωτιέσαι: «Εγώ πότε θα γίνω μάνα; Πότε επιτέλους θα αποκτήσω μωρό;»

Καλά, δεν ξέρεις τι χάνεις, συνεχίζουν με χαμόγελο. Η εγκυμοσύνη είναι υπέροχη εμπειρία, η γέννα παιχνιδάκι και το μωρό σου θα είναι άγγελος. Θα έχεις και τον άντρα σου να σε βοηθάει στα δύσκολα! Κι όσο για τη δουλειά σου; Μην ανησυχείς, βρε κουτό. Όλα συνδυάζονται αν το θέλεις!

Μια συνωμοσία ροζ πανευτυχίας που ξεσκεπάζεται όταν, δυστυχώς, είναι πια πολύ αργά. Όταν έχεις αποκτήσει μια τεράστια κοιλιά σαν φάλαινα, όταν γεννάς, αν και θα προτιμούσες να πατήσεις σε αναμμένα κάρβουνα, και όταν το μωρό ουρλιάζει ρυθμικά, σε κοιτάζει με αγωνία και εσύ αδυνατείς να καταλάβεις τι θέλει από σένα! Κι όλα αυτά την ώρα που η στρίγκλα διευθύντριά σου απαιτεί τα πάντα, ενώ ο στοργικός πατέρας σφυρίζει αδιάφορα!

Ένα διαχρονικό βιβλίο, που καταρρίπτει τον μύθο της ιδανικής μητέρας, της υπέροχης συζύγου και της τέλειας εργαζόμενης. Οι «αληθινές» γυναίκες έχουν μαύρους κύκλους στα μάτια, δε χωράνε μετά τη γέννα στο καλό τους τζιν και τα νεύρα τους είναι μονίμως χάλια, γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει… τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες!