Θεωρεία που αστράφτουν. Ανθοστολισμένες πλατείες. Και καμαρίνια γεμάτα πόνο, έρωτες και όνειρα. Ο μαγικός κόσμος του θεάτρου με γοήτευε πάντα. Και ιδιαίτερα οι παλιοί ηθοποιοί. Οι θρυλικές μορφές του εικοστού αιώνα. Οι πρωτοπόροι που εδραίωσαν τη σύγχρονη δραματουργία στις αστικές κοινωνίες και τη φτωχολογιά. Μια τέτοια ύπαρξη ήταν η Κυβέλη. Η ζωή της στάθηκε απόλυτα μυθιστορηματική. Από νεαρή μούσα του Χρηστομάνου τη δεκαετία του 1900, αλώνισε τα θέατρα μαζί με τον Μήτσο Μυράτ, έγινε σύμβολο της εποχής και, αργότερα, με τον δικό της θίασο, μεταμορφώθηκε σε βασίλισσα της σκηνής. Εκείνη και η Κοτοπούλη άνοιγαν δρόμους προς το μέλλον, προκαλώντας σεισμό στις κατάμεστες αίθουσες. Αυτή η γυναίκα, που αφέθηκε βρέφος στο κατώφλι ενός παπουτσή από άγνωστους γονείς και έφτασε να γευτεί την απόλυτη δόξα, είναι η Φλόγα του καινούργιου μου βιβλίου. Μια γυναίκα που λατρεύτηκε, αποθεώθηκε και υμνήθηκε, καταλήγοντας να γίνει κλαράκι στον στρόβιλο του πάθους. Έρμαιο ενός άντρα που θα γινόταν η ρωγμή της καρδιάς της. Εκείνου του άντρα που θα αναδεικνυόταν τρεις φορά πρωθυπουργός της Ελλάδας. Του Γεωργίου Παπανδρέου. Που είναι ο Άνεμος μέσα στις σελίδες που θα διαβάσετε.
Πώς μπορεί μια φωτιά να μείνει για πάντα αναμμένη; Ο πρώτος της σύζυγος, ο Μυράτ, έδειχνε τόσο δεδομένος που έγινε Νερό και την έσβησε. Ο δεύτερος σύζυγός της, ο Κώστας Θεοδωρίδης, έδειχνε τόσο δεδομένος που έγινε βραχώδης Γη και τη σταμάτησε. Μόνο κάτι άπιαστο θα μπορούσε να δυναμώσει τόσο τη φωτιά ώστε να την κρατήσει για πάντα ζωντανή. Μόνο ο Άνεμος. Κάποιος που θα είχε αγάπη μέσα του, και έρωτα, και ποίηση, αλλά δε θα ανήκε πουθενά. Τρεις δεκαετίες λυγμών, ηδονής και παράφορου συναισθήματος, σαν εκείνες τις καταραμένες σχέσεις, αναβιώνουν μέσα από ανέκδοτες επιστολές, πρωτογενές αρχειακό υλικό και μαρτυρίες που δεν έχουν ξαναδεί το φως της δημοσιότητας, ταξιδεύοντας την Κυβέλη και τον Παπανδρέου από τον παράδεισο στην κόλαση, και τούμπαλιν. Και γύρω τους η ιστορία της Ελλάδας. Εθνικοί διχασμοί, εμφύλιες αντιπαραθέσεις, βία, πραξικοπήματα, οράματα και βενιζελικές ψευδαισθήσεις, εξορίες, πόλεμος, γερμανική Κατοχή. Όλα αυτά διατρέχουν το ΦΛΟΓΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΣ σαν πυρετός που καίει τις ξεθωριασμένες λέξεις ενός μακρινού παρελθόντος. Μα πόσο μακρινό είναι στην πραγματικότητα; Ο έρωτας είναι διαχρονικός. Όπως και οι πληγές αυτής της χώρας.
Τούτες οι πληγές είναι το κυρίως θέμα του μυθιστορήματος. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τρεις μέρες από τη ζωή ενός ιστορικού προσώπου. Έχουμε να κάνουμε με ογδόντα χρόνια Ιστορίας, και με την ίδια την Ελλάδα. Ο βίος της Κυβέλης και η σχέση της με τον Γεώργιο Παπανδρέου αποτελούν μία μόνο πτυχή του έργου. Τοποθετημένο το 1968, στην καρδιά της δικτατορίας, ανοίγει τα φτερά του προς την κοινωνία της εποχής και τα πεπραγμένα του εικοστού αιώνα με τρόπο καλειδοσκοπικό. Μιλάει για τον Γέρο της Δημοκρατίας που κείτεται μέσα στο φέρετρό του. Για το παρασκήνιο πίσω από τις απόκοσμες πόρτες των συνταγματαρχών και τον ζόφο της χούντας. Για έναν υπασπιστή του Παττακού, που βλέπει τη ζωή του να αλλάζει διαβάζοντας το σημειωματάριο ενός άσημου ηθοποιού. Για ένα αινιγματικό ζευγάρι που έχει βρει καταφύγιο σε κάποιο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο του Φαλήρου. Μιλάει για τη Βαλεντίνη Ποταμιάνου, τη δισεγγονή της Κυβέλης, που βιώνει το δικό της αδιέξοδο. Μιλάει για τον Χορν, τη Μελίνα, τον Παναγούλη. Μιλάει για τη Μαρίκα Κοτοπούλη, για τις παραστάσεις που έμειναν στην ιστορία και για τη δημιουργία του Εθνικού Θεάτρου. Ήρωες αληθινοί σμίγουν με τους μυθοπλαστικούς, φτιάχνοντας ένα κράμα που ξεχειλίζει από τρεις μόνο λέξεις: ΕΛΛΑΔΑ. ΕΡΩΤΑΣ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Και στην καρδιά όλων αυτών, το πεπρωμένο δύο ανθρώπων, που, όπως θα ανακαλύψει ο αναγνώστης, καθοδηγεί τα πεπρωμένα όλων των χαρακτήρων του έργου. Η Κυβέλη και ο Γιώργης της. Η Φλόγα και ο Άνεμος.