Η Λία Ζώτου και Θοδωρής Καραγεωργίου μιλάνε για ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Αχ, αυτή η ύπαιθρος της πατρίδας μας, γλυκιά, μαγική, μοναδική, αγαπημένη!

Το ταξίδι μέσα στα βαθιά, αλησμόνητα νερά της αποδείχτηκε ιδιαίτερα ελκυστικό και γεμάτοι χαρά ομολογούμε πως μας δικαίωσε για ακόμη μία φορά και με το παραπάνω!

Βάζοντας τελεία στo Σαν τα φύλλα του καπνού, το μυαλό και των δύο συνέχισε πεισματικά να περιφέρεται σε παλιά χωριά, σε δρόμους χωμάτινους, σε παραδοσιακές καλλιέργειες, σε σπίτια φτιαγμένα από πέτρα…

Και τότε, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρούμε το λιμανάκι της ψυχής μας, ήρθε το αμπέλι για να μας δείξει τον δρόμο, να μας κατευθύνει και να μας οδηγήσει πιστά στη νέα μας ιστορία.

Το μεθυστικό πάντρεμα ενός μακρινού παρελθόντος με το σήμερα μονάχα ευλογία, αγάπη και ατελείωτη ευτυχία μάς πρόσφερε. Δίδαγμα ζωής, γεμάτο πεθυμιά και με μια ατμόσφαιρα μυσταγωγική, έχοντας για πυξίδα το βαθύ κόκκινο μπρούσκο κρασί να μας γεμίζει απίστευτες συγκινήσεις, ξεκινήσαμε έναν περίπατο μέσα σε αλλοτινές εξοχές που μεμιάς μας κέρδισε, μας συνεπήρε απόλυτα…

Και ενώ συλλέγαμε διάφορες πληροφορίες για την καλλιέργεια του αμπελιού και τη μετέπειτα επεξεργασία του μούστου, συναντήσαμε τελείως απρόσμενα έναν παλαίμαχο οινοπαραγωγό, που με μεγάλη μαεστρία μάς ξεδίπλωσε την πολυετή σοφία του στα θέματα της οινολογίας. Μας μίλησε για τη μακραίωνη τεχνική του, που ήρθε ατόφια από την καρδιά του Πόντου, μας μετέδωσε την αγάπη που έτρεφε για τα «παιδιά» του, όπως αποκαλούσε τον αμπελώνα του, και στο τέλος, βγάζοντας ένα κιτρινισμένο μικρό κομμάτι χαρτιού, με βρεγμένα μάτια, μας εξομολογήθηκε πως μέσα εκεί κρύβεται ολόκληρη η πηγή, το μυστικό της ευδαιμονίας του. Ασφαλώς και το περιεχόμενό του δε μας το αποκάλυψε, όμως ο σπόρος είχε ήδη φυτευτεί και οι πρωταγωνιστές άρχισαν να πλαισιώνουν την ιστορία. Κάθε λέξη που γραφόταν μας έδενε όλο και πιο σφιχτά με τους ήρωες. Νιώθαμε την αγωνία και τον πόνο τους, το μίσος και τον έρωτα να κατακλύζουν κάθε πτυχή του εαυτού τους.

Η στιγμή της τελευταίας τελείας έφτασε, και εμείς λέμε το αντίο με δάκρυα στα μάτια. Παρόλο που η βουτιά στο παρελθόν πάντα θα αποδεικνύεται δουλειά δύσκολη, τούτο το ταξίδι, στα σίγουρα, έχει χαραχτεί με το πιο φωτεινό μελάνι στην καρδιά και την ψυχή μας! Το λατρέψαμε, μας κράτησε ζωντανούς, ενωμένους…

Στο πλάι μας, όπως πάντοτε άλλωστε, οι δικοί μας άνθρωποι, θεματοφύλακες των παλιών εποχών.

Πριν κλείσουμε, θα θέλαμε να εκφράσουμε για ακόμη μία φορά τις ειλικρινείς μας ευχαριστίες στους ανθρώπους των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ για τη στήριξη, την ενεργητικότητα και την αγάπη που έδειξαν στο βιβλίο μας, μέχρι αυτό να φτάσει στα χέρια σας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας στον κατάλληλο άνθρωπο που βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, την Αγγέλα Σωτηρίου, διευθύντρια εκδόσεων, για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε.

Ευχαριστούμε την Κλειώ Ζαχαριάδη, διευθύντρια μάρκετινγκ, για τη σιγουριά που μας ενέπνευσε ο άριστος επαγγελματισμός της.

Όπως και για ακόμη μία φορά ευχαριστούμε την επιμελήτριά μας, Χρυσούλα Τσιρούκη, για την άψογη δουλειά και για την ασφάλεια που μας χάρισε στο συγγραφικό μας ταξίδι.

Τις θερμές μας ευχαριστίες να δώσουμε στον κύριο Ευστάθιο Παπαδόπουλο, πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων Νέστου, για τα βιβλία που μας δάνεισε και μας εξυπηρέτησαν τόσο πολύ στην έρευνά μας, αλλά και για την πολύτιμη βοήθειά του στη σύνταξη, την ορθογραφία και την απόδοση των ποντιακών λέξεων. Όπως επίσης και για την κουβέντα που είχαμε μαζί του, όπου με την αγάπη του για την παράδοση και τις παλιές αξίες των Ελλήνων του Πόντου μάς μετέφερε πίσω στον χρόνο και μας βοήθησε να δούμε το μεγαλείο εκείνης της εποχής.

Όλοι οι αμπελοκαλλιεργητές που μας μίλησαν για τα δικά τους μικρά και μεγάλα μυστικά μέσα στα χωράφια, οι οινοπαραγωγοί που μας φιλοξένησαν στους χώρους των οινοποιείων τους, αλλά και οι γευσιγνώστες οίνου, που στην εκδήλωση οινογνωσίας «Βοροινά» στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης μάς γνώρισαν τη δική τους τέχνη, αξίζουν τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη. Ακόμη ευχαριστούμε τους κατοίκους του Νομού Δράμας που στο σύντομο ταξίδι μας στα γραφικά χωριουδάκια και στην πόλη τους μας καλοδέχτηκαν και απάντησαν στις ερωτήσεις μας με ανοιχτή καρδιά.

Για το τέλος αφήσαμε τους προγόνους μας, οι οποίοι, παρά τα δεινά που έζησαν στο παρελθόν, πάλεψαν με την ψυχή τους και στο τέλος βγήκαν νικητές. Η Ιστορία του Πόντου, όπως φυσικά όλων των Ελλήνων προσφύγων, έχει γραφτεί με μαύρο μελάνι και χρωστάμε να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους ένα μεγάλο μπράβο που με ανδρεία και λεβεντιά μπόρεσαν και ξαναστάθηκαν στα πόδια τους, αποτελώντας φωτεινά παραδείγματα πάνω στα βήματα των οποίων περπάτησαν οι δικοί μας πρωταγωνιστές.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ 

Η ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ και ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ γεννήθηκαν σε δυο γειτονικά χωριά της Καβάλας. Η Λία σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εκτός από την ανάγνωση βιβλίων, η οποία τη βοηθά να γνωρίζει νέους κόσμους, λατρεύει τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Ο Θοδωρής έχει σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο Metropolitan του Λονδίνου. Στη συγγραφή τον οδήγησε η παρατήρηση της ζωής, της συμπεριφοράς και της εξωτερίκευσης του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Η Λία και ο Θοδωρής, εκτός από σύντροφοι στη συγγραφή, είναι και σύντροφοι στη ζωή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία τους ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ και ΣΑΝ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ, καθώς και το νεανικό μυθιστόρημα Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ.